فریدون مشیری؛ پاک و ریشه در این خاک

21 سال پیش و در سی و سومین روز پاییز 1379 خورشیدی، شاعری از این جهان کوچید که با شعر «کوچه» شهره خاص و عام شده بود و بیش از پاییز، دل بسته بهار بود.

- 20 سال پیش از فریدون مشیری، سهراب سپهری هم در هنگامه ای چشم از جهان بست که توجه مردمان به امور دیگر بود و با گذر زمان قدر او دانسته تر شد هر چند که رسانه رسمی برای دامن زدن به نوعی سیاست زدایی و عزلت گزینی هم شعر سهراب را ترویج می کرد.

فریدون مشیری اما مثل هوشنگ ابتهاج، به شعر بسنده نکرد و اهل موسیقی بود و یکی از دلایل محبوبیت فراوان او شاید همین باشد که بر روی اشعار او 27 ترانه ساخته اند و خود نیز سال ها عضو شورای شعر و موسیقی رادیو در سال های پیش از انقلاب و همکار سایه بود.

در این که فریدون مشیری نزد پاره ای مخاطبان، اعتباری کمتر از شاعرانی چون احمد شاملو داشت و دارد تردیدی نیست اما این تصور که دغدغه اجتماعی نداشت به کلی نادرست است و اتفاقا می توان مدعی شد دُز ایران دوستی و ملی گرایی او از شاملو به مراتب بیشتر بود چندان که شیفتگی خود به دکتر محمد مصدق را پنهان نمی کرد.

اهمیت فریدون مشیری در سرایش اشعار رمانتیک و لطیف نیست در اهمیتی است که برای تاریخ و فرهنگ ایران قایل بود و کدام گواه بالاتر از سخن دکتر عبدالحسین زرین کوب که او را وجدان پاک انسانی توصیف کرد و جایی گفت یا نوشت: فریدون را