رصدخانه مراغه و نقش خواجه نصیر در ظهور شیوه معماری آذری

رستاخیز مجدد معماری اسلامی ایران این بار با خیزش دوباره معماران و هنرمندان ایرانی با بهره گرفتن از سنت ها و روش هایی که از روزگاران کهن، بومی آذربایجان شده بود، - خبرگزاری فارس- ناصر دبیر:  وقتی که شورای مشورتی قوریلتای مغولان در سال 602 ه.

ق/ 1206 م.

تموچین را چنگیز خان نامید و او را به تسخیر جهان فرمان داد، او با نبوغ ذاتی خود انرژی های قبایل مختلف علیه هم را باهم متحد و در یک جهت غنی سازی و قدرتی را فراهم آورد که هیچ نیرو و توانی را تاب مقاومت و برابری در مقابل آن نبوده است.

از آثار زیان بار این پدیده، یکه تازی مغول ها بود که تا نیم قرن بی وقفه توفیق و تداوم داشت و ترس و اضطراب توأم با یأس و ناامیدی همه جا را فراگرفته بود.

در چنین اوضاع و شرایطی ابوجعفر محمد بن محمد بن حسن معروف به خواجه نصیرالدین طوسی که بعدها معلم ثالث نامیده شد، برای عبور از طوفان ویرانگر مغول، ابتدا به قلاع اسماعیلیه پناه و طی 25 سال حضور در قهستان و الموت، با تلاش و تدوین اخلاق ناصری و رسالات مختلف، رسالت علمی خود را ایفا نمود.

او در سال 654 ه.

ق/ 1256 م.

در جریان محاصره قلعه الموت، با درک درستی از زمان، خود را به هلاکوخان تسلیم و مأموریت جدیدی را آغاز نمود.

این مأموریت استحاله فرهنگ ویرانگری مغولان در ایران بوده که با استفاده از فرصت نیاز مغولان به رصدخانه فراه�