ناپایداری نهادهای مدنی/ عباس عبدی

در جامعه ای که همه امور سیاسی تلقی شود، طبعا هر اقدام صنفی نیز می تواند سیاسی تلقی شود، در حالی که فعالیت در نهادهای مدنی (غیرحزبی) نباید معطوف به سیاست باشد.

- در جامعه ای که همه امور سیاسی تلقی شود، طبعا هر اقدام صنفی نیز می تواند سیاسی تلقی شود، در حالی که فعالیت در نهادهای مدنی (غیرحزبی) نباید معطوف به سیاست باشد.

عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: ناپایداری نهادهای مدنی در ایران به عنوان یک ویژگی ساختاری جامعه ما شناخته شده است.

واقعیت تاسف بار این است که اگر به سوی پایداری و تنومندی این نهادها نرویم، شاهد پایداری سیاسی و اجتماعی نیز نخواهیم بود.

در تحلیل علل بروز انقلاب مقاله کوتاهی را به عنوان: نهادهای مدنی مذهبی، یا حوضچه آرامش انقلاب نوشته و توضیح داده ام که رژیم گذشته چگونه با حذف نهادهای مدنی خود را دچار انقلاب کرد.

نهادهای مدنی اگرچه و به طور معمول می توانند موی دماغ قدرت ها باشند ولی در اصل، قوام بخشنده و منبع ثبات و پایداری حکومت ها و جامعه هستند.

اکنون می توان این پرسش را طرح کرد که چرا نهادهای مدنی در ایران شکل نمی گیرند یا اگر هم شکل بگیرند ضعیف هستند و ناپایدار؟ تحلیل این مساله مفصل است.

بخش مهمی از آن ناشی از استقلال اقتصادی نهاد دولت است که اجزای جامعه را به خود وابسته می کند و هنگامی که آحاد جامعه وابسته