ناگفته های چند عضو گروه «چهل شاهد»

یک کوچه بود.

یک تابلو داشت؛ تابلویی با زمینه سورمه ای و حروف سفید؛ «چهل شاهد».

این کوچه، این تابلو، کل سهم «آنها» شد؛ سهم «40 شاهد» از درازای تاریخ این وطن .

- یک کوچه بود.

یک تابلو داشت؛ تابلویی با زمینه سورمه ای و حروف سفید؛ چهل شاهد .

این کوچه، این تابلو، کل سهم آنها شد؛ سهم 40 شاهد از درازای تاریخ این وطن .

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، روزنامه اعتماد در ادامه نوشت: دلم می خواست از لحظه شهادت برادرم عکاسی کنم.

همرزماش، برام تعریف کردن وقتی روی تپه های شوش محاصره شدن، وقتی تیربار عراقیا این 5 نفر رو هدف می گیره، خودشونو میندازن زمین.

برادرم، خودش رو جلوتر از بقیه میندازه، همه تیر و ترکشا به تن برادرم می خوره، بقیه زنده می مونن .

دلم می خواست این لحظه رو عکاسی کنم.

سال 1361، در جواب تصمیم ستاد تبلیغات جنگ برای مستندسازی رخدادهای خطوط مقدم رزم، ده ها نوجوان ساکن اهواز، داوطلب شدند تصاویر مناطق جنگی را در قاب فیلم و عکس ثبت کنند.

بچه درسخوان های دبیرستان های دکتر شریعتی، آیت الله طالقانی و شهدای اهواز؛ یاد گرفتند چطور با دوربین های فیلمبرداری سوپر 8 و دوربین های عکاسی با حلقه فیلم های 24 تایی و 36 تایی کار کنند.

دل مادر و پدرهای نگران را گرم کردند که قرار نیست به خط بزنند و دوربین، قرار است بعدها را ثبت کند؛ بعد از شکست، بعد از پیروزی، بعد از شه�