وقت آن رسیده تا در قانون استقلال آبی استان ها تجدیدنظر کنیم

اگر بخواهیم معیار مدیریت منابع آب را استانی تعریف کنیم، طبیعتاً به مدیران اجرایی استان اصفهان این حق را داده ایم تا هر طور که خواستند با 13 رود جاری در شهرستان فریدونشهر که در حوضه آبریز کارون قرار دارند، - مجوزی که البته در همه این سال ها دست مدیران اصفهانی را برای بسیاری از دست اندازی ها بر منابع آب کارون باز گذاشت و شرکت آب منطقه ای اصفهان علاوه بر طرح انتقال آب چشمه لنگان و خدنگستان که در شرایط عادی سالانه چیزی حدود 200 میلیون متر مکعب آب را از حوضه کارون به حوضه آبریز زاینده رود منتقل می کند، همین طور طرح های دیگری، چون سد و تونل یلان (با هدف انتقال 165 میلیون مترمکعب آب از کارون به زاینده رود)، سد و تونل پشندگان (با هدف انتقال 245 میلیون مترمکعب آب از کارون به زاینده رود) و سد و تونل گوکان (با هدف انتقال 525 میلیون مترمکعب آب از کارون به زاینده رود) را در شهرستان فریدونشهر در دست مطالعه قرار دادند.

آن ها همچنین در این شهرستان سد سرداب را با ارتفاع 53 متر با همین هدف به مرحله اجرا درآوردند.

از آنسو و در استان های دیگر مثل چهارمحال و بختیاری نیز مدیریت استانی منابع آب مشکلات فراوانی را برای زاینده رود و حقابه کشاورزان پایین دست و تالاب گاوخونی به وجود آورده است.