برای جواد فروغی، آرش تیراندازی ایران

وقتی در گرمای 50 درجه خردادماه دهلران ما پیاده به سمت دبیرستان امام خمینی(ره) می رفتیم فکرش را هم نمی کردیم که جواد با آن چشم های درشت و پوست آفتاب سوخته تیرانداز تیم ملی بشود! ما؟ تیم ملی؟ - وقتی در گرمای 50 درجه خردادماه دهلران ما پیاده به سمت دبیرستان امام خمینی(ره) می رفتیم فکرش را هم نمی کردیم که جواد با آن چشم های درشت و پوست آفتاب سوخته تیرانداز تیم ملی بشود! ما؟ تیم ملی؟ عصرایران؛ احسان محمدی- با حضور چینی هایی که سال هاست مدال های تیراندازی جهان و المپیک را می زنند زیر بغل و به خانه می روند چه کسی فکرش را می کرد که جواد فروغی از ایران مدال طلای تپانچه 10 متر را با اقتدار به نام ایران سند بزند؟ هیچکس! همانطور که وقتی در گرمای 50 درجه خردادماه دهلران ما پیاده به سمت دبیرستان امام خمینی(ره) می رفتیم فکرش را هم نمی کردیم که جواد با آن چشم های درشت و پوست آفتاب سوخته تیرانداز تیم ملی بشود! ما؟ تیم ملی؟ دهلران را همین الان هم به سختی می شود روی نقشه پیدا کرد چه رسد به میانه دهه 70 که مردم هنوز داشتند آجر روی آجر می گذاشتند تا شهری که از جنگ هزار تکه شده بود را دوباره بسازند.

بعید می دانم آن روزها شهر جمعیتی بیشتر از 10 هزار نفر داشت.