سوره شمس با صدای عبدالباسط عبدالصمد

سوره شمس نود و یکمین سورهٔ قرآن است که در مکه نازل شده و دارای 15 آیه است.

کلمه شمس در عربی به معنی خورشید است و به طور متعدد در قرآن به کار رفته است.

- بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿1﴾ وَالْقَمَرِ إِذَا تَلاهَا ﴿2﴾ وَالنَّهَارِ إِذَا جَلاهَا ﴿3﴾ وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿4﴾ وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿5﴾ وَالأرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿6﴾ وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿7﴾ فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿8﴾ قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاهَا ﴿9﴾ وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا ﴿10﴾ کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿11﴾ إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿12﴾ فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَهَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا ﴿13﴾ فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿14﴾ وَلا یَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿15﴾ به نام خداوند بخشنده بخشایشگر به خورشید و گسترش نور آن سوگند، (1) و به ماه هنگامی که بعد از آن درآید، (2) و به روز هنگامی که صفحه زمین را روشن سازد، (3) و به شب آن هنگام که زمین را بپوشاند، (4) و قسم به آسمان و کسی که آسمان را بنا کرده، (5) و به زمین و کسی که آن را گسترانیده، (6) و قسم به جان آدمی و آن کس که آن را (آفریده و) منظم ساخته، (7) سپس فجور و تقوا (شر و خیرش) ر