از دوره سِجِل ها تا عصر شناسنامه های الکترونیک

تا کمتر از 100 سال پیش نه خبری از سجل و شناسنامه بود، نه سازمانی که تولد، مرگ، ازدواج و طلاق را ثبت کند.

به جای آن، روحانیون، ریش سفیدان محله یا بزرگان قوم بودند که تا قبل از رواج شناسنامه به سبک اروپایی ها، - ایسنا/بوشهر تا کمتر از 100 سال پیش نه خبری از سجل و شناسنامه بود، نه سازمانی که تولد، مرگ، ازدواج و طلاق را ثبت کند.

به جای آن، روحانیون، ریش سفیدان محله یا بزرگان قوم بودند که تا قبل از رواج شناسنامه به سبک اروپایی ها، وقایع تولد را در کتاب های مقدس ثبت می کردند.

از دی ماه سال 1297 که اولین شناسنامه ایرانی صادر شد تا به امروز اصلی ترین سند هویتی آدم ها دستخوش تغییرات زیادی شده است.

با ورود سیستم قانون گذاری در ایران و نظام مند شدن ثبت چهار رویداد (تولد، مرگ، ازدواج و طلاق) اداره ای برای ثبت این چهار رویداد ایجاد شد.

در آن دوران حساسیت ها برای استفاده از واژه های عربی نزد ایرانیان به این صورت امروزی نبود از همین رو نام این اداره را ثبت احوال اربعه گذاشتند البته بعدها اربعه حذف شد.

ثبت احوال چهارگانه در سِجِل سندی که این احوال چهارگانه در آن ثبت می شد را سِجِل نامیدند البته توده مردم کم سواد آن دوران به اشتباه این سند را سه جلد می گفتند در حالی که یک جلد بیشتر نداشت.