چگونه مردم کنار زده شدند؟/ عباس عبدی

عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: بیش از نیم قرن پیش، مسجدالاقصی به دست یک جوان اسراییلی به آتش کشیده شد.

بسیاری از افراد سالمند بازتاب رسانه ای و سیاسی آن اقدام را کمابیش به یاد دارند.

بویژه در ایران.

پرسشی که برای هر ناظر کاوشگری پیش می آید این است که چرا واکنش های امروزی به جنایات علیه فلسطین در آن حد نیست و مردم عادی کمابیش منفعل شده اند و یا حداکثر فقط در سطح ذهنی اظهار تأسف می کنند؟ واکنش های امروز با آن واکنش های تاریخی، به هیچ وجه قابل مقایسه نیست.

در حالی که می دانیم جنایات اسراییل لزوماً از آن زمان کمتر نشده است و اتفاقاً رسانه ها نیز قدرت بیشتری برای بازتاب آنها دارند.

پس چرا دچار چنین وضعی شده ایم؟ پاسخ را باید در سیاست های رسمی حکومت جستجو کرد.

سیاستی که می کوشد خواست خود را مستقل از خواست عمومی تعریف کند.

فراموش نکنیم حتی اگر این خواست با خواست عموم مشابه و یکسان هم باشد، حکومت نمی تواند آن را خواست مستقل خود و مقدم بر اراده مردم تعریف کند، زیرا در این صورت آن خواست عمومی و مردمی تبدیل به یک خواست رسمی و حکومتی می شود و همین تبدیل ماهیت، موجب زایل شدن اعتبار آن می شود و مردم کم کم از آن خواست فاصله می گیرند.

فاصله گیری مردم هم علل گوناگونی دارد.