درد دلهای یک دختر شاعر افغانستانی: از امید می نویسم و برایتان گریه می کنم

حادثه تروریستی مدرسه دخترانه سیدالشهدا با واکنش چهره های افغانستانی زیادی در ایران همراه بود.

مهاجرین دور از وطنی که عزایشان غم دوری از وطن را نیز با خود داشت.

- گروه خانواده؛عطیه همتی: غم های وطن از هزاران کیلومتر هم سینه مردمانش را می سوزاند.

حتی اگر متولد کشور دیگری باشی، در چشم و ابروی هَزاره ای ت شوق وطن پیداست از همین روست که مهاجر با هر دردی که وطن می کشد، سینه اش داغ می شود و جگرش خون.

اگرچه غم های افغانستان را فقط یک سرزمین نمی تواند به دوش بکشد و به دوش یک جهان سنگینی می کند.

تکتم لابلای حرفهایش مدام می گوید ما پراکنده ایم گویی که از جمع عزاداران جا مانده است.

شانه همنوع برای گریستن می خواهد که نیست.

هرچه از افغانستان و حادثه می گوییم کلمه کلمه را بغض می کند.

هر چند جمله سکوت می کند و گریه می کند.

دست آخر می گوید من نمی دانم این حرفها به کارتان می آید یا نه.

از بس که همه اش را گریه کردم.

ولی همه حرفم همین هایی ست که قاتی گریه هایم گفتم.

ما هم حرفها و کلمه های تکتم را از لابلای گریه هایش جمع کردیم و نوشتیم.

تکتم حسینی، شاعر افغانستانی متولد 1365 در تهران است.

دو دفتر شعر منتشر شده به نام دوشنبه های کوهی و نارنج مویه دارد.

به بهانه حادثه تلخ و تروریستی انفجار بمب مدرسه سیدالشهدای افغانستان با این شاعر افغانستانی گفتگو کردیم.