قدرت الهی، قدرت مردمی/سعید حجاریان

شاید باب فقهی «تقاص» راهی باشد که فقها باید به آن بپردازند و ابعاد آن را روشن کنند و توضیح دهند آیا در جمهوری اسلامی مردم می توانند از این طریق مطالبات خود را به دست آورند یا خیر؟ - شاید باب فقهی تقاص راهی باشد که فقها باید به آن بپردازند و ابعاد آن را روشن کنند و توضیح دهند آیا در جمهوری اسلامی مردم می توانند از این طریق مطالبات خود را به دست آورند یا خیر؟ مشق نو؛ سعید حجاریان هر از گاهی که یادداشت یا مقاله ای به قلم من منتشر می شود، منتقدان می گویند حرف های تو مربوط به قرن نوزدهم یا حداکثر اوایل قرن بیستم است حال آنکه ما در دوره پست مدرن به سر می بریم و لازم نیست ایده های کهنه را به ما تحویل دهید.

من اما اعتقاد دارم اندیشه و تئوری سیاسی در ایران را باید با تئوری های قرن های گذشته و آراء افرادی از جمله آکوییناس، آن سلم قدیس و حتی، در بعضی موارد آگوستین بررسی و تحلیل کرد.

ذیلاً توضیحاتی درباره این مدعا ارائه می کنم.

قدرت الهی (divine right of the power) وجه اصلی اندیشه حکومت در جمهوری اسلامی ایران است.

به این معنا که تصمیمات فراانسانی، فرامکانی و فرازمانی می توانند و باید بر تصمیمات انسانی و روزآمد غلبه کنند.

این ایده برآمده از دوره ای است که اعتقاد داشتند حاکم از جانب خدا بر امت مسیحی منصوب شده و اگر سلطانی هم وجود دارد باید تاج اش را از �