دودمه «مکن ای صبح طلوع» چگونه ماندگار شد؟

مهدی زنگنه شاعر و سبک ساز کشور در یادداشتی تحلیلی نگاهی به دودمه مشهور «مکن ای صبح طلوع» انداخت و گفت: مهم ترین عامل فراگیری و ماندگاری این اثر(پس از عنایت معصومین)، - به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرنگار حوزه مسجد و هیأت خبرگزاری فارس، مهدی زنگنه شاعر و سبک ساز کشور در یادداشتی تحلیلی نگاهی به دودمه مشهور  مکن ای صبح طلوع انداخت.

او آورده است: در فرهنگ شیعیان برخی از روزها و شب ها، آداب و رسوم ویژه ای دارد؛ و مردم اگر آن آداب را به جا نیاوردند انگار حق آن شب و روز را ادا نکرده اند.

بسیاری از آداب و رسوم ایام الله ریشه در آیات و روایات دارد؛ مانند گرفتن قرآن بر سر در شب های قدر یا عقد اخوت در عید غدیر.

گاهی نیز یک آیین، برآمده از فرهنگ عمومی مذهبی است؛ اما مردم آن چنان دلبسته اش هستند که انگار آیه ای درباره اش خوانده اند و روایتی شنیده اند! یکی از آن ها همخوانی دودمه مکن ای صبح طلوع در شب های عاشوراست.

مگر می شود سینه زنان و زنجیرزنان، یک شب عاشورا را پشت سر بگذارند اما یکصدا نگویند: امشبی را شه دین در حرمش مهمان است/مکن ای صبح طلوع/عصر فردا بدنش زیر سم اسبان است/مکن ای صبح طلوع .

این دودمه در حقیقت بیت نخست شعری از مرحوم کربلایی محمود بهجت (پدر مرحوم آیت الله بهجت) در قالب مستزاد است؛ که شاید عمر سرایش آن به صد سال برسد! تا سال های سال هیچ کس نمی دانست