«باغچه بان»؛ مردی که ناامید نشد و ماندگار شد

19 اردیبهشت سال 1264 شمسی مردی به دنیا آمد که رویایش آن قدر بزرگ تر و جلوتر از زمانه اش بود که همه می گفتند به جایی نمی رسد.

«جبار باغچه بان» می خواست کاری را انجام دهد که همه می گفتند نمی شود ولی شد.

- همین دیروزگروه تاریخ خبرگزاری فارس- امین رحیمی: نامش جبار عسگرزاده بوده ولی چون یک کودکستان در تبریز راه انداخته بود که نامش باغچه اطفال بود فامیلی خودش را در شناسنامه گذاشت باغچه بان .

حالا همین کودکستان را دست کم نگیرید؛ سال 1303 شمسی و دوره احمدشاهی بود و کودکستان کسی نمی دانست چیست و همین آقا جبار با همین کودکستانی که راه انداخت شد بنیان گذار کودکستان در ایران.

2 سال بعد یک کودک ناشنوا در مدرسه اش داشت و دلش به رحم آمد و نیت کرد که کاری بکند و چه کرد؟ کنار باغچه اطفال یک کلاس درس برای آموزش ناشنوایان برپا کرد و کارش را با 3 کودک ناشنوا شروع کرد.

در دوره ای که مردم از تنگدستی بچه هایشان را به مدرسه نمی فرستادند، افتاده بود دنبال آموزش کودکان ناشنوا که تا آن موقع بنا به عرف و رسم زمانه هرگز مدرسه ای نمی رفتند و آموزشی نمی دیدند.

هیچ تجربه ای هم در این کار نداشت و به هیچ منبع آموزشی یا کتاب راهنمایی دسترسی نداشت در ایران آن روزگار و خودش بود و خودش و خدایش.