«نور»؛ دعایی برای روشنایی در دل تاریکی

در ذکر فضایل قرائت «دعای نور» روایات زیادی وجود دارد، اما پرتکرارترین آن ها در امان نگهداشتن شخص متوفی از عذاب قبر و تابیدن صدهزار نور در قبر اوست.

- ایسنا/خراسان رضوی در ذکر فضایل قرائت دعای نور روایات زیادی وجود دارد، اما پرتکرارترین آن ها در امان نگهداشتن شخص متوفی از عذاب قبر و تابیدن صدهزار نور در قبر اوست.

یکی از مظاهر توسل و ارتباط خدا در دین اسلام، مسئله دعا است.

مسلمانان در هر زمان و مکانی می توانند با خواندن دعاهایی که از گذرگاه های پر پیچ وخم تاریخی به دست شان رسیده، مسیر ارتباطی به سوی ملکوت خدا گشوده و با او گفت وگو کنند.

اگرچه که بخش زیادی از دعاهایی که امروزه به دست شیعیان رسیده، متعلق به امام سجاد(ع) است، اما در میان روایات و بررسی های تاریخی به مواردی برمی خوریم که از سوی سایر معصومین(ع) نقل شده است.

دعای نور نیز یکی از همین موارد است که بر اساس روایات موجود، نخستین بار توسط حضرت فاطمه(س) به شیعیان آموخته شده است.

سید بن طاووس در کتاب مهج الدعوات نوشته است که این دعا را نخستین بار سلمان فارسی از حضرت زهرا(س) و ایشان از پدر بزرگوارشان حضرت محمد(ص) آموخته بودند و به نقل از سلمان، حضرت فاطمه در هر صبح و شام، دعای نور را تلاوت می کردند.