روایت های مددکار از نجات زنان قلعه بدنام تهران / ماجرای47سال خدمت به آسیب دیدگان اجتماعی

حرف یک سال و دو سال نیست.

کتاب پربار خیرخواهی های «مهوش مأنوسی فر» از سال 53 ورق خورد و حالا به فصل چهل و هفتم رسیده است.

47 سال خدمت بی وقفه به آسیب دیدگان اجتماعی، -  گروه جامعه خبرگزاری فارس؛ عطیه اکبری: از نجات زنان محله بدنام تهران قبل از انقلاب شروع کرد، از 25 سالگی.

آن قدر برای خدمت به آسیب دیدگان تب تندی داشت که منتظر نماند تحصیلاتش در رشته مددکاری اجتماعی به پایان برسد.

سری پر سودا داشت برای خانواده هایی که کمیت زندگی شان لنگ مانده است.

همین حالا هم قید شب نشینی با خانواده و بودن در کنار نوه ها را می زند اگر به او خبر دهند دختری از خانه فرار کرده است.

حساب وکتاب زندگی بعضی ٖآدم ها با هیچ چرتکه ای قابل محاسبه نیست.

آیینه تمام نمای کار خیرند و پر از حس خوب زندگی.

به ما گفته بودند مهوش مأنوسی فر از قدیمی ترین مددکاران است که بعد از بازنشستگی هم مددکاری را رها نکرده و پرقدرت تر از سال های جوانی و با کوله بار ی از تجربه، با راه اندازی مرکزی ویژه دختران در معرض آسیب دوران سالمندی را می گذراند.

البته نام سالمند برایش سنگین است.

خودش می گوید کسی که مددکار است و با کمک هایش دردی از درد مردم کم می کند همیشه جوان می ماند.

چون عاشق است.