اظهارات بهزاد فراهانی درباره «هنر سیاسی»

مبحث هنر در ایران در زمان های مختلف سراسر درگیر تحول و تغییر بوده است.

سیاسی بودن جامعه ایران و تحولات انقلابی در بازه های مختلف باعث واکنش ازسوی جامعه هنری نیز شده است.

روزنامه شرق در ادامه نوشت: شرایط جغرافیای سیاسی جهانی و ساختار شرقی - غربی در تقابل کمونیسم و کاپیتالیسم استعمارگر باعث ایجاد یک جو سیاسی در میان جوانان تمام جهان به خصوص در کشورهای در حال توسعه شده بود.

در ایران نیز این موج به خوبی در میان جوانان دیده می شد که در این فضا شاهد رشد هنرمندان انقلابی بسیاری از جمله مرتضی کیوان، سیاوش کسرایی، صمد بهرنگی، محمود دولت آبادی، هوشنگ گلشیری و .

بودیم که هر کدام به نوع خود پیش از انقلاب تیغ تند سانسور را در زندان های شاه تجربه کرده بودند.

نفوذ تفکرات مارکسیستی در آن زمان بر دیدگاه های روشنفکران نیز عامل مهمی در راستای تحول هنر در آن بازه زمانی بود؛ چه در موسیقی که شاهد گروه چاووش بودیم، چه در سینما که تجربه فیلم های مسعود کیمیایی از جمله گوزن ها را پشت سر گذاشتیم و حتی در نقاشی که آثار هانیبال الخاص گزاره مشخص این ادعاست.

هنرمندان دهه 40 و 50 با درکی عمیق از شرایط سیاسی ایران و با تکیه بر آرمان گرایی های عدالتخواهانه دست به خلق هنری مردمی و بامفهوم زدند.