روستای کپرنشین «بارگدان»

پاسداشت، نکوداشت، حفظ و نگهداری آداب و رسوم، پوشش، فرهنگ، تمدن، تاریخ، معماری و هویت گذشتگان، بدون شک از بزرگترین نیاز های یک جامعه است.

در جوامع مختلف تلاش شده که میراث مرتبط با فرهنگ عمومی و سبک زندگی مردم حفظ و نگهداری شود؛ اما این ها نباید مانع دسترسی مردم به نیاز های اولیه زندگی مانند بهداشت و درمان، تحصیل، آب قابل شرب و انرژیِ مناسب شوند.

در سرزمین ما، ایران، هستند مناطق و روستا های فراوانی که گاه در فضای مجازی هم نامی از آن ها پیدا نمی شود.

روستای بارگدان بخش بنت شهرستان نیک شهر در استان سیستان و بلوچستان یادگار عشایری است که سال ها قبل یکجانشینی را برای ادامه زندگی انتخاب کردند.

مردم روستا همانند صد ها سال پیش همچنان در خانه هایی معروف به کپر زندگی می کنند.

کپر نام سازه ای است که در این منطقه با تنه، ساقه و برگ های درخت خرما توسط اهالی همین روستا ساخته می شود که البته در قسمت پایینی بعضی از کپر ها برای جلوگیری از ورود سرما و.

از سنگ و گل نیز استفاده می شود.

اهالی بارگدان با دستان خود نان می پزند، از اندک آب چشمه استفاده می کنند و پوشش و فرهنگ اصیل خود را حفظ کرده اند و چند سالی است که با کمک خیرین، از پنل های خورشیدی برای تولید برق استفاده می کنند.