این کوه با شکوه دور از دست...

فرض کنیم نویسنده «اصفهان، نصف جهان» هنوز زنده است و در آینده، قصد سفر به اصفهان را دارد؛ به شهری که بی اعتنا به اعتراض دوستداران میراث فرهنگی آن، - ایسنا/اصفهان فرض کنیم نویسنده اصفهان، نصف جهان هنوز زنده است و در آینده، قصد سفر به اصفهان را دارد؛ به شهری که بی اعتنا به اعتراض دوستداران میراث فرهنگی آن، بین دو کوه آتشگاه و قائمیه اتصال فضایی برقرار کردند و سازه هایی برای فروش بلیت و پر و خالی کردن مردم روی لایه های تاریخی آتشگاه احداث شده است؛ در این صورت، او سفرنامه اش را با کدام جمله درباره این کوه تمام می کند؟ صادق هدایت، در چهارمین صفحه از سفرنامه 51 صفحه ای خود که آن را درباره اصفهان نوشته و سال 1311 در چاپخانه فردین و برادر تهران به چاپ رسانده، می نویسد: پس از یک سال زندگی یکنواخت، چهار روز تعطیل را غنیمت شمرده، تصمیم گرفتم به اصفهان بروم و به خیالم رسید که این چهار روز تغییر و تنوع غیرمعمولی را یادداشت بکنم.

چرا تصمیم گرفتم که بروم به اصفهان؟ آن را هم نمی دانم، ولی دیر زمانی بود که آنچه عکس از اصفهان دیده بودم و وصفی که از آن شنیده یا خوانده بودم، این شهر را به طرز افسانه آمیزی به نظرم جلوه داده بود؛ مانند حکایت های هزار و یک شب، با مسجدها، پل ها، کوشک ها، مناره ها، کاشی کاری ها، قلمکارها، نقاشی ها و بالاخره شهر پراست�