از قالیباف تا علی عسگری؛ چرا به کلاب هاوس نمی آیید؟

ایرانی ها سال 1400 را با پدیده ای به نام کلاب هاوس آغاز کرده اند؛ شبکه ای اجتماعی که با وجود تعداد همچنان محدود کاربران و مشکلات دسترسی اش، توانسته فضای رسانه ای فارسی زبان را تحت تاثیر قرار دهد.

حتی رسانه های رسمی هم این روزها حواس شان جمع است تا مباحثی را که در اتاق های گرم کلاب هاوس درمی گیرد از دست ندهند و مطبوعات به دنبال خوراک خبری از این فضا هستند.

دلیل اقبال به کلاب هاوس چندان پیچیده نیست.

اینجا همه می توانند بی واسطه در ارتباط باشند.

بدون فحاشی و تندی های رایج در شبکه ای مثل توییتر.

بدون سنگینی فضای ارتباط معمولا یک طرفه اینستاگرام.

اینکه یک شهروند معمولی بتواند با وزیر مملکت رودررو صحبت کند، هم جذاب و وسوسه کننده است و هم غبارآلودگی و بی اعتمادی رایج در جامعه میان مردم و مسوولان را می زداید.

مسوولانی که همیشه متهمند که از حال و حرف مردم بی خبرند و با بدنه جامعه ارتباط مستقیم ندارند.

حالا کلاب هاوس آمده و همه این موانع را برداشته و در فضایی عریان و قابل تحمل، اجازه می دهد تا صداهای متفاوت در کنار هم شنیده شود.

اینکه بخشی از مسوولان از حضور این شبکه اجتماعی هراسان شده اند هم قابل درک است.