یکی معروف و دیگری گمنام

هنرمندان اگر کمی دغدغه ثبت و ضبط اجراهای خودشان را به خصوص اجراهای خصوصی داشته باشند، هم از خود آثاری درخشان به یادگار می گذارند و هم آن که جامعه موسیقی را از این اجراها به التذاذ روحی می رسانند.

- هنرمندان اگر کمی دغدغه ثبت و ضبط اجراهای خودشان را به خصوص اجراهای خصوصی داشته باشند، هم از خود آثاری درخشان به یادگار می گذارند و هم آن که جامعه موسیقی را از این اجراها به التذاذ روحی می رسانند.

آنگاه ما می توانستیم امروز از دو ابوعطای تاریخی سخن بگوییم؛ ابوعطایی که استاد شجریان با استاد لطفی در سفارت ایتالیا خواندند و ابوعطایی که استاد ناظری در محفلی خصوصی در سال 1360 خواندند.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، در یادداشتی در روزنامه اعتماد به قلم سید ابوالحسن مختاباد آمده است: چهلمین سالروز اجرای زنده یادان، محمدرضا لطفی و محمدرضا شجریان 14 اسفند 1359 در کنسرتی که 17 سال بعد به صورت رسمی در آلبومی با عنوان عشق داند منتشر شد، مرا به یاد اجرای دیگری انداخت در همان مایه و نوا که محمدرضا لطفی با شهرام ناظری در سال 60 در محفلی خصوصی اجرا کردند.

قصدم مقایسه آن دو اجرا نیست که هر گلی رنگی دارد.

تاکید اصلی این یادداشت بر نگاه همه جانبه استاد شجریان به اجرای یک اثر و بهره گیری از آن از صدر تا ذیل و فقدان این نگاه در استاد ناظری و بی خبر ماندن کثیری از آدمیان و