وضعیت «فقر» در ایران

افزایش درآمد و ارقاء رفاه اجتماعی در زمره مهمترین هدفهای کلان نظام های برنامه ریزی در جهان است.

در این راستا، غلبه بر فقر و توزیع عادلانه درآمدها و برخورداری همگانی از مواهب توسعه، ضرورت اجتناب ناپذیر توسعه اجتماعی-اقتصادی کشورها است.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، براساس این تعریف، مفهوم فقر به دو بخش مطلق و نسبی طبقه بندی می شود.

خط فقر نسبی، شامل افراد و خانوارهایی می شود که درآمدشان کمتر از یک دوم میانه درآمدی جامعه است؛ این درحالیست که براساس تحلیل محاسبات درآمد هزینه خانوار در سال 1397، تعداد خانوارهایی که زیر این یک دوم میانه درآمدی قرار می گیرند، حدود 24 درصد بوده است.

خط فقر نسبی؛ به نوعی گویای وضعیت توزیع درآمدها در جامعه هم هست.

در این راستا رییس انجمن علمی اقتصاد سلامت ایران سیاست های تورم زا را مهم ترین عامل پیدایش فقر و ایجاد نابرابری در جامعه می داند و می گوید: در چنین شرایطی دولت نیز لایحه بودجه 1400 را انبساطی و تورم زا تنظیم کرده است و در آن نرخ پایه ارز را حدود 11 هزار و 700 تومان تعیین کرده است.

کمیسیون تلفیق مجلس نیز این فرایند نابهینه را تشدید کرده و نرخ پایه ارز را به 18 هزار تومان افزایش داد که خوشبختانه در صحن مجلس رای نیاورد.