دیگر بخاری از این مغازه ها در نمی آید

خیلی ها هنوز وقتی زمستان از کنار خشکشویی رد می شوند، یاد روزهای مدرسه می افتند.

وقتی توی سرمای کشنده کنار جوی آب می ایستادیم و منتظر بخار خشکشویی می شدیم که با سر و صدا از لوله آهنی مغازه بیرون می زد تا خودمان را محصور در ابری غلیظ ببینیم.

حالا یک سالی هست که کمتر از این لوله ها بخار بیرون می زند و کار و کاسبی خشکشویی ها از رونق افتاده.

روزنامه ایران در ادامه نوشت: کرونا و مشکلات اقتصادی دست به دست دادند تا سپردن لباس به خشکشویی هم لاکچری شود.

حالا خیلی ها ترجیح می دهند در خانه لباس بشویند و اتو کنند.

سهم ما هم شده پتو و لحاف.

با دست کاور خاک گرفته لباس عروس را نشانم می دهد و و می گوید: یک سالی هست که این لباس عروس اینجاست و صاحبش حاضر نیست بیاد و ببرد.

چرا؟ چون 200 هزار تومن پول ندارد.

رامین شش سالی هست این خشکشویی را اداره می کند.

می گوید وقتی میهمانی و جشنی نباشد، مردم هم سراغ ما نمی آیند.

سقف مغازه اش خلوت تر از همیشه است.

این را یکی از مشتری ها می گوید.

کت رنگ و رو رفته اش را برای اتو آورده و تأکید می کند تا شب آماده شود.

خبری از لباس و کت و شلوارهای آویخته از سقف با تکه کاغذی که اسم صاحب شان روی آن نوشته می شد، نیست.

ماشین بزرگ لباسشویی خاموش است و دستگاه اتوپرس هم بی بخار بالا مانده: یک سال است کار و کاسبی ما کساد شده و تقصیر کرونا ه�