در حاشیه؛ «نایسر»

42 نایسر تا سال 1375 روستایی با جمعیت کمتر از هزار نفر در حاشیه شهر سنندج در استان کردستان بود.

از اواخر دهه 1370 با افزایش سرسام آور اجاره بها در سنندج، روند افزایش جمعیت در نایسر نیز آغاز شد.

طی سال های 1375 تا 1384 جمعیت این منطقه افزایش چشم گیری داشت تا جایی که کنترل رشد آن از دست مسئولین خارج شد.

در این دوران نایسر ویژگی های روستایی خود را از دست داد و زمین های آن تغییر کاربری پیدا کرد و به محل ساخت و ساز عمدتاً غیرقانونی واحدهای مسکونی بی کیفیت و غیراستاندارد تبدیل شد.

شهرداری سنندج در سال 1384 به پژوهش بر روی روستاهای حاشیه شهر می پردازد و در سال 1385 طرح مطالعاتی دیگری را با عنوان طرح توسعه و عمران جامع سنندج به انجام می رساند.

در نتیجه این طرح های پژوهشی و به ویژه مرحلهٔ دوم طرح توسعه و عمران جامع سنندج ، روستای نایسر در سال 1388 با مصوبهٔ شورای برنامه ریزی و توسعه ی استان کردستان به عنوان ناحیهٔ منفصل شهری شناخته شده و در سال 1390 برای نخستین بار در این ناحیه شهرداری تأسیس می شود.

جمعیت ناحیهٔ منفصل شهری نایسر بیش از 75 هزار نفر تخمین زده شده است.

جمعیت نایسر در فصل های پاییز و زمستان به دلیل بازگشت روستاییان به این منطقه، افزایش یافته و تا 80 هزار نفر نیز می رسد.