زندگی بهترین هدیه خداوند است

گاهی اوقات با انسان هایی آشنا می شویم که با وجود مشکلات جسمی، دست از فعالیت برنداشته اند و این مشکلات نه تنها باعث انزوا و گوشه گیری آنها نشده، - بلکه مسیری برای رشد و پیشرفتشان فراهم کرده است.

همشهری آنلاین _ معصومه حق جو: گاهی اوقات با انسان هایی آشنا می شویم که با وجود مشکلات جسمی، دست از فعالیت برنداشته اند و این مشکلات نه تنها باعث انزوا و گوشه گیری آنها نشده، بلکه مسیری برای رشد و پیشرفتشان فراهم کرده است.

الهام هاشمی یکی از همین افراد است.

این بانوی هنرمند با اینکه از بدو تولد با معلولیت سی پی (نوعی اختلال مغزی که باعث آسیب دیدن عضلات حرکتی می شود) مواجه بوده، ولی عشق به کارهای هنری او را کم کم به سمت یادگیری نقاشی روی فلز سوق داده است.

هاشمی در منطقه 7 و محله سبلان جنوبی سکونت دارد و معتقد است زندگی هدیه ای از طرف خداست و خوب زندگی کردن ما هم می توان شکر این نعمت باشد.

او در انجمن علمی و آفرینش های هنری معلولان ایران هم عضویت دارد.

با او هم صحبت شدیم تا از هنرش و این روزهای کرونایی بگوید.

الهام هاشمی/ هنرمند چطور شد که از بین همه رشته های هنری، نقاشی روی فلز را انتخاب کردید؟ سال ها قبل هنر اسکراچ برد را دیده و علاقه مند شده بودم.

در این هنرلایه نازکی از مرکب سیاه را روی ورقه گچی اضافه می کنند تا سطح آن سیاه شود و بعد به وسیله ابزار نوک تیز، طرح مورد نظرشان را روی آن خراش می دهند.

کاری که می خواستم انجام بدهم شبیه اسکراچ برد بود، ولی به صورت حکاکی روی فلز.

نقاشی روی فلز همان وسیله ای است که می توانم با آن تمام احساساتم را بیان کنم و از این کار لذت ببرم، اما این هنر چنان که باید معرفی نشده و شناخته شده هم نیست.

همه هنرها زیبایی های خاص خود را دارند.

در نقاشی روی فلز چه مزیت هنری یا وجوه زیبایی شناسانه ای وجود دارد؟ اینکه روی فلز با وجود سختی و محکمی به گونه ای حکاکی کنی تا یک اثر هنری خلق شود به نوبه خود زیباست.

درست مثل استقامت در برابر سختی ها که نتیجه آن تبدیل انسان به موجودی مقاوم تر از قبل است.

همین موضوع نقاشی روی فلز را برای من برجسته کرد.

با شیوع کرونا قدرت خرید مردم بسیار کم شده و قیمت اجناس بالا رفته، این موضوع روی بازار کار شما هم تأثیرگذار بوده است؟ جدا از رکود اقتصادی که همه با آن مواجه شده اند، ابزار و وسایل اولیه کارم هم بسیار گران و کمیاب شده است.

آلومینیوم نایاب شده و نمی توانم کارم را گسترش بدهم.

متأسفانه فراهم نبودن مواد اولیه در این برهه زمانی جلو فعالیتم را گرفته است.

آلومینیوم هم از فلزهای گران قیمت محسوب می شود و در شرایط فعلی هم هر لحظه قیمت آن بالاتر می رود در حالی که بازار فروش رونق زیادی ندارد.

البته این هنر مخاطبان خاص خود را دارد؛ هنردوستانی هستند که ارزش کار هنری را می دانند و هنر را با سکه نمی سنجند، بلکه به احساس هنرمند توجه می کنند.

در برخی از آثاری که خلق می کنید از نقوش و طراحی های سنتی استفاده کرده اید.

برای انتخاب طرح ها چه معیارهایی دارید؟ بیشتر ترجیح می دهم از طبیعت و منظره استفاده کنم.

گاهی هم پیش آمده طرحی را که ظریف بوده و به دلم نشسته روی آلومینیوم نقاشی کرده ام.

برخی اوقات از طرح های سنتی هم استفاده می کنم.

آیات قرآن یا پیامی از بزرگان یا اشعار کلاسیک را هم روی فلز حکاکی کرده ام.

برای نمایش آثارتان، به جز نمایشگاه، از ظرفیت فضای مجازی هم استفاده می کنید؟ آثارم را قبل از کرونا در غرفه ها و نمایشگاه هایی که اکثراً از سوی شهرداری برپا می شد، عرضه می کردم.

حالا که این نمایشگاه ها برگزار نمی شوند، تمایلی ندارم از فضای مجازی برای نمایش آثارم استفاده کنم.

به نظرم مخاطب در فضای مجازی نمی تواند به خوبی با اثر ارتباط برقرار کند و حس هنرمند و جهان بینی او را که در اثرش مشهود است، درک کند.

برخی افراد می گویند که معلولیت، محدودیت نیست.

چقدر این جمله در مورد شما صدق می کند؟ اگر بگویم محدودیت نیست، شعار داده ام، چون هر محدودیتی، محرومیت را هم به دنبال دارد.

اما نوع نگاه به زندگی می تواند مسیر را برای انسان ها هموار و آنها را به آینده امیدوار کند.

معلول بودن در هر حال جزیی جدانشدنی از زندگی من و امثال من محسوب می شود.

تا به حال شده با توجه به شرایط جسمی و سختی هایی که با آنها مواجه اید، از ادامه فعالیت ناامید شوید؟ در شرایطی مثل دوری راه نمایشگاه ها و مشکلات در رفت وآمد و.

گاهی پیش می آمد که کلا از فعالیت و شرکت در برخی نمایشگاه ها منصرف شوم، چون هیچ فروشی نداشتم.

اما عشق به کارم بیشتر از آن چیزی بود که کلا این هنر را کنار بگذارم و فعالیتی نکنم.

بنابر این، با توکل به خدا به مسیر برمی گشتم.

برای برگزاری کلاس در محله برای کودکان یا بزرگسالان پیشنهادی داشتید؟ موقعیت تدریس برای من تاکنون پیش نیامده و تجربه ای هم در این زمینه ندارم، ولی اگر شرایط مناسبی فراهم شود، با کمال میل حاضرم این هنر را به هم محله ای ها هم آموزش بدهم.

شهرداری اقداماتی در راستای مناسب سازی معابر محله سبلان برای معلولان انجام داده است؟ مناسب سازی معابر برای افراد دارای معلولیت در همه جای دنیا مورد توجه است، اما متأسفانه در کشور ما شهرداری های ما کمتر به این موضوع مهم پرداخته می شود.

در همین محله سبلان اصلاً کوچه ها و خیابان ها مناسب رفت وآمد ما نیست.

بارها اتفاق افتاده به دلیل خرابی آسفالت برای تردد دچار مشکل شده ام.

چه انتظاری از شهرداری و نهادهای مربوطه دارید؟ چگونه می توانند به معلولان هنرمند کمک کنند؟ شهرداری و نهادهای مختلف می توانند سفارش هدایایی را که از جانب سازمان خود قصد دارند به کارمندان یا افراد خاص بدهند به ما بسپارند و از ما خرید کنند.

از این طریق ما و آثارمان معرفی می شویم.

اگر شهرداری هر منطقه هنرمندان معلول خود را به دیگر مناطق شهرداری برای همین هدایای مناسبتی معرفی کند، به این ترتیب به نوعی برای افرادی مثل من کارآفرینی هم می شود.

مؤسسه ها یا نهادها برای فروش یا عرضه آثار از شما حمایت کرده اند؟ بله.

در این چند سال فعالیت به مرور با مؤسسه های مختلفی آشنا شده ام.

یکی از این مؤسسه ها پیام آوران ساحل امید و آقای مبصر، مدیریت آن بوده که نخستین کار حرفه ای ام با معرفی این مؤسسه آغاز شد.

پیام آوران ساحل امید با برگزاری نمایشگاه های متعدد برای افرادی مثل من باعث ایجاد انگیزه می شدند.

انجمن علمی و کارآفرینی معلولان ایران و مدیر آن آقای برجیان هم هنوز حامی هنرمندان و توان یابان هستند و سعی می کنند مسیر را برای پیشرفت افراد دارای معلولیت هموار کنند.

کلید واژه ها: مشکلات - زندگی - گیری - فعالیت - اختلال مغزی - الهام هاشمی - هاشمی - انزوا - انسان - انجمن علمی - گوشه - آشنا - گاهی - هدیه - هایی - یادگیری - معلولیت - اختلال - آنلاین - همشهری - خداوند - هنرمند - بهترین - معصومه - یکی از - بانوی - سکونت - عضلات - منطقه - نقاشی