وقتی علما و نخبگان حاشیه نشین می شوند

سخنانی را که یکی از مدعوین صدا و سیما درباره رییس جمهوری بر زبان راند نباید اتفاقی محدود به یک بداخلاقی و بدزبانی شخصی دانست.

- محمدتقی فاضل میبدی، مدرس دانشگاه و حوزه، در یادداشتی در روزنامه ایران نوشته است: سخنانی را که یکی از مدعوین صدا و سیما درباره رییس جمهوری بر زبان راند نباید اتفاقی محدود به یک بداخلاقی و بدزبانی شخصی دانست.

چنین تفسیری در حقیقت تقلیل دادن یک آسیب بزرگ به مسأله ای فردی است.

واقعیت این است که زمینه ساز آن سخنان و اتهامات سخیف، نه یک رفتار و تصمیم فردی بلکه یک اتفاق مخرب سیستماتیک است که اکنون خود را به این شکل بروز داده.

خصوصاً اینکه این دست رفتارها به شکل مداوم در حال تکرار هستند و مهمتر اینکه با شتابی فزاینده بر تکرار آنها افزوده می شود.

کما اینکه نگارنده معتقد است اظهاراتی مانند آنچه در هفته های اخیر در خصوص غسل مرحوم آیت الله مصباح یزدی ادعا شد و نمونه های پر تعداد دیگری از همین دست را باید در همین چارچوب شناسایی کرد.

اما آن اتفاق سیستماتیک چیست؟ چه چیزی باعث شده تا چنین نوع ادبیات سخیف و غیرقابل دفاعی بتواند در جامعه ما به مهمترین تریبون های عمومی راه یابد؟ پاسخ این دست سؤالات در سه سرفصل کلی قابل ارائه است؛ اول کنار گذاشتن و به حاشیه بردن و نزول شأن نخبگان و خطیبان و علمای واقعی در جامعه، دوم