وقتی تلویزیون برای «من وتو» محتوا تولید می کند

وقتی تلویزیون برای «من وتو» محتوا تولید می کند عصر ایران: روابط عمومی شبکه 4 سیمای جمهوری اسلامی ایران در بیانیه ای از سخنان «احمد جهان بزرگی» در برنامه «زاویه»، - وقتی تلویزیون برای من وتو محتوا تولید می کند عصر ایران: روابط عمومی شبکه 4 سیمای جمهوری اسلامی ایران در بیانیه ای از سخنان احمد جهان بزرگی در برنامه زاویه ، تبری جسته و آن را بر خلاف رویه این برنامه و مخالف صریح سخنان رهبری دایر بر حفظ حرمت مسؤولین نظام دانسته است.

در این بیانیه اظهار امیدواری شده دیگر شاهد چنین رفتارهایی از سوی میهمانان نباشیم و در عین این که از عذرخواهی خودداری شده مسؤولیت اظهار نظر میهمانان در برنامه های زنده را متوجه خود آنها اعلام کرده است.

داستان، مربوط به سخنان فردی است نه چندان سرشناس به نام احمد جهان بزرگی که با عنوان عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی معرفی شد و در این برنامه گفت: مسؤولی می نشیند خانه و ممکن است پای منقل باشد و سر نمی زند به این طرف و آن طرف و حتی وزرایش نمی توانند با او ملاقات کنند که توهینی آشکار به شخص رییس جمهوری تلقی شده و معاون اطلاع رسانی دفتر رییس جمهوری آن را یک افتضاح شرم آور و ابتذال در صدا و سیما دانسته است.

احمد جهان بزرگی همچنین گفته است یکی از مسؤولان گفته بود در کودکی شیر خر خورده بود وگرنه وارد سیاست نمی شد.

خیلی از مسؤولین ما انگار از این شیر خورده اند.

در اینجا هم اشاره او به عطاءالله مهاجرانی وزیر ارشاد دولت اصلاحات است که این سخن را در ترجیح فرهنگ بر سیاست و به طعنه بر زبان آورده بود.

جهان بزرگی اما در سال 99 چگونه به یاد کسی افتاده که 20 سال قبل و در سال 79 استعفا کرده بود و بر اساس حرفی از او چگونه دیگران را متهم می کند و مگر نظام یک مجموعه نیست؟ چطور دیگر بهره مندان از بودجه همه مبرایند و اجرایی ها گنه کار؟ اتفاقا مردم عادی در انتقادات خود تفکیک نمی کنند و تفکیک کار امثال جهان بزرگی است.

منظور امثال جهان بزرگی این است که هر عیب که هست از اجراست حال آن که اگر همین حالا بودجه نهاد متبوع خود او را مثلا به اداره تئاتر بدهند بچه های بیکار شده تئاتر این همه در کرونا" در مضیقه نخواهند بود و مهم ترین انتقاد به دولت این است که چرا حامیان خود را رها کرده و درصدد جلب رضایت کسانی برآمده که شب و روز فحش شان می دهند؟ به بهانه این ماجرا 10 نکته را می توان یادآور شد: 1.

چون فردی که این الفاظ را به کار برده هم معمم است هم منسوب به نهادی که خود را علمی و پژوهشی می داند می توان گفت این قدر سخیف، این قدر سبُک و این قدر جلف سخن گفتن وهن روحانیتی است که لباس آن را می پوشد و وهن نهادی که در آن درس می دهد و وهن شبکه ای که قرار بود آدم های علمی بیاورد نه هتاک.

مجموعه صدا و سیما سالی 2800 میلیارد تومان از پول این مردم بودجه می گیرد و تریبون را به کسانی سپرده که غالبا نه وزن علمی دارند نه وزن سیاسی و نه اجتماعی.

این که گوینده به عنوان عضو هیأت علمی یک پژوهشگاه معرفی شده هم نشان می دهد نه تنها سطح صدا و سیما نازل شده که چنین افرادی را دعوت می کند که سطح پژوهش گاه های ما هم چقدر باید تنزل کرده باشد که اعضای هیأت علمی آنان چنین سخن بگویند.

کدام استاد شناخته شده و آکادمیکی را سراغ دارید چنین ادبیات سخیف و جلفی داشته باشد؟ ظاهرا انقلاب فرهنگی مورد نظر آقایان به ثمر نشسته است! جدای اینها سابق بر این روحانیون هوای هم را داشتند.

اگر در مجلسی یک روحانی وارد می شد فرد بالای منبر به او احترام می گذاشت.

حالا یک روحانی در تلویزیون به روحانی دیگر می گوید پای منقلی! کاری ندارم که حسن روحانی رییس جمهوری است اما در اسم و رسم که روحانی است.

تلویزیون من و تو مسخره کند قابل فهم است چون برای آنها شیخ حسن روحانی و شیخ احمد جهان بزرگی تفاوتی ندارند.

خودتان اما چرا ملاحظه خودتان را ندارید؟ به تعبیر مرحوم امام خمینی اَینَ تذهبون؟! مجلس انقلابی دوست دارد صدا و سیما بر شبکه های اجتماعی نظارت کند ولی صدا و سیما با تولید چنین برنامه های فاخری برای ایران اینترنشنال و تلویزیون من و تو محتوا تولید می کند چون می توانند بارها پخش کنند و ساعت ها به آن بخندند.

2.

شبکه چهار خود را شبکه فرهیختگان می خواند.

این شخص اما کدام فرهیختگی را از خود بروز داد و چرا مجری به او نمی گوید مؤدب باش؟ چطور وقتی که میهمانی در شب یلدا سفارش کند برای خارج شدن از فشار کرونا و خانه نشینی در همان خانه هم از حرکات بدنی و رقص غافل نشوند، خانم مجری مؤاخذه و گویا ممنوع التصویر می شود که چرا سکوت کردی و به میهمان نگفتی ارکان عرش از این سخن تو به لرزه درآمد ولی اینجا توبیخی در کار نیست؟ 3.

تصور کنیم میهمان علیه مقامی دیگر این لحن را به کار می برد.

آیا باز هم واکنش صدا و سیما این گونه بود؟ یا آقای علی عسگری شخصا عذرخواهی می کرد؟ نه یک بار که ده بار شاید! 4.

مطابق قانون اساسی رییس جمهوری عالی ترین مقام رسمی کشور پس از رهبری است.

شگفتی یا قبح ماجرا اما به خاطر این جایگاه نیست.

چرا که از رییس جمهوری هم باید انتقاد شود البته از زبان جامعه مدنی نه توهین و از زبان اقلیت غیر پاسخ گو که به منتخبان مردم به چشم نوکر نگاه می کنند.

چندان که ما هم نقد می کنیم.

نقد اما چه کار به این الفاظ سخیف دارد؟ کار رسانه نقد است منتها مگر صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران نیست؟ مگر او رییس همین جمهوری اسلامی ایران نیست؟ ضمن این که با سابقه ای که سراغ داریم به صدا و سیما نمی آید که ژست نقد بگیرد.

اگر واقعا تریبون آزاد در اختیار افراد گذاشته اند همان گونه که این فرد اجازه دارد دیگران هم اجازه داشته باشند.

نه این که توهین به رییس جمهوری آزادِ آزادِ آزاد باشد و بر دیگران نتوان خرده ای گرفت.

یک بار مهران مدیری صریحا گفت اگر در دورهمی تنها به دولت طعنه می زند به خاطر آن است که سراغ جاهای دیگر نمی تواند برود.

البته میزان درک و ادب مهران مدیریِ شومن و کمدین با میهمان شبکه فرهیختگان قابل قیاس نیست.

5.

بخشی از مشکل البته به خاطر آن است که صدا وسیما تماما حکومتی است.

در حالی که یکی دو شبکه رسمی کافی است و بقیه را باید واگذار کنند.

منتها نه تنها این کار را نمی کنند بلکه می خواهند بر محتوای شبکه های اجتماعی هم نظارت کنند! آن قدر این رسانه را بزرگ و حجیم کرده اند که ناچارند آنتن را با هر برنامه بی کیفیتی پر کنند.

بودجه 2800 میلیارد تومانی و هزینه آگهی و کمک ها نمی گذارد دست از این انحصار ویرانگر بردارند.

6.

بخش دیگری از مشکل ناشی از این است که نگاه سیاسی و ایدیولوژیک چنان غلبه کرده که از مجریان توانا تهی شده است.

مجری اگر توانا و باسواد باشد اولا هر کسی را دعوت نمی کند، ثانیا برنامه را اداره می کند و در مواردی از این دست به میانه بحث می دود و از میهمان می خواهد مؤدب باشد.

7.

در سخنان این فرد بوی تحقیر استشمام می شود.

برخی از چهره های اصول گرا به مردان اجرایی به چشم پیش کار و تدارکاتچی و نوکر خود نگاه می کنند.

نمی شود که از بام تا شام در مذمت استکبار سخن بگوییم و خودمان از موضع تحقیر دیگران سخن بگوییم.

چرا این قدر سطح بحث سیاسی را نازل کرده اند؟ سیاسیون، بی ادب شده اند یا بی ادبان در غیاب صاحب نظران سیاست و رسانه رسمی را در اختیار گرفته اند؟ مولانا تعبیر جالبی دارد و می ‎گوید هر سخن، بویی دارد: بوی حرص و بوی بُغض و بوی آز در سخن گفتن، بیاید چون پیاز این سخنان هم از آن جنس حرف ها بود که بوی پیاز آن از دور شنیده شد! (شنیدن برای بو هم به کار می رود.

) 8.

این هم جالب است که نشریه مکتوب با هزار نسخه تیراژ مسؤول تمام مندرجات خود باشد و مدیر مسؤول ناچار از سانسور شود و صدا وسیما خود را در قبال نظرات میهمانان مسؤول نداند.

این اتفاق شاید به خاطر این باشد که برای اداره صدا وسیما هنوز قانونی تدوین نشده است.

9.

به نظر می رسد اصول گرایی رادیکال ایرانی از نارضایتی ها دچار بدفهمی شده و خیال می کنند اگر صدای مردم از تورم و گرانی و انزوا درآمده عاشق چشم و ابروی آنها شده اند حال آن که میزان مشارکت در انتخابات دوم اسفند 98 وزن اجتماعی آنان را نشان داد.

10.

با همه این احوال نیاز به شکایت نیست.

پاسخ روحانی باید استفاده از فرصت 100 روزه پیش رو برای احیای برجام و امیدآفرینی به خاطر خروج ترامپ باشد.

در این 100 روز نباید از متن غافل باشد و به حواشی بپردازد.

این یادآوری هم خالی از لطف نیست که این ویدیو را رییس صدا و سیما به حساب پربیننده بودن شبکه کم بیننده نگذارد.

اگر در تلگرام و واتس اپ و سایت ها بازنشر نمی شد هرگز این قدر دیده نمی شد و بازتاب نداشت.

بعدالتحریر: پژوهش گاه فرهنگ و اندیشه اسلامی اعلام کرده : نسبت به سِمَت علمی نامبرده جعل عنوان صورت گرفته و ایشان [حجت الاسلام احمد جهان بزرگی] در حالی عضو هیأت علمی پژوهش گاه معرفی شده که هیچ گونه رابطه استخدامی با این مجموعه ندارد.

هر چند در متن بالا هم آمده با این عنوان معرفی شده این توضیح نیز افزوده و منتشر می شود اگرچه روشن نشده جعل عنوان بر اساس ادعای رییس حوزه ریاست پژوهش گاه در نامه به مدیر شبکه 4 را شبکه و برنامه انجام داده یا خود میهمان.

سروش بامداد
کلید واژه ها: جمهوری اسلامی ایران - برنامه - پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی - جمهوری اسلامی - تلویزیون - روابط عمومی - سخنان - ایران - بیانیه - اسلامی - تولید - محتوا - اندیشه اسلامی - احمد - جهان - جمهوری - عضو هیأت علمی - برنامه زاویه - سخنان رهبری - روابط - عمومی - زاویه - شبکه 4 - اظهار نظر - هیأت علمی - شبکه - پژوهشگاه - عذرخواهی - مسؤولیت - اندیشه