تپه های اوین و بیژن جزنی به روایت بهزاد نبوی

اعدام هفت فدایی و دو مجاهد، عملی بود که در آن زمان تصور نمی شد و به نوعی می توان این حرکت را چراغ سبز شاه به آمریکا در راستای قدرت در مقابله با جریان چپ نامید.

- شنبه، سی ام فروردین1354، خبر کوتاه، دردناک و دروغین بود؛ کیهان نوشت 9 زندانی حین فرار از زندان کشته شدند و سه سال بعد با پیروزی انقلاب و دستگیری جلادان ساواک، در اعتراف های فریدون توانگری ملقب به آرش گفته شد 9 نفر، آقایان بیژن جزنی، کاظم ذوالانواری، مصطفی جوان خوشدل، عباس سورکی، محمد چوپان زاده، احمد جلیلی افشار، عزیز سرمدی، حسن ضیاظریفی و سعید کلانتری را به تپه های اوین برده و به رگبار گلوله بسته اند.

شرق نوشت؛ بیژن جزنی از نظر خانوادگی پدر(حسین جزنی) و مادرش (عالم تاج کلانتری نظری) از اعضای حزب توده در دهه20 بودند، اما پدرش در سال 1325 همراه فرقه دموکرات از ایران به سمت شوروی گریخت که باعث کدورتی میان بیژن و پدرش شد.

بیژن از 11سالگی با حلقه های دانش آموزی مربوط به حزب توده ارتباط گرفت و اولین بار در سال1333 به شش ماه زندان محکوم شد.

در مجموع او تا زمان اعدامش 9 بار دستگیر شد، اما به دلیل ضعف سیستم شهربانی در دهه30 و اوایل دهه 40، هر بار با نام مستعار پرونده های قبلی خود را در محکومیت های بعدی بی اثر می کرد.