دو فرض غلط یک مصوبه

ایرنا- در یادداشت روزنامه ایران آمده است: جای تأسف بسیار دارد که قواعد سیاست ورزی حرفه ای در ایران، فارغ از تفاوت هایی که بین نگاه ها و گرایش های مختلف وجود دارد در موارد بسیاری درگیر مسایل شعاری و غلبه احساسات بر عقل و منطق شده است.

- تهران- ایرنا- در یادداشت روزنامه ایران آمده است: جای تأسف بسیار دارد که قواعد سیاست ورزی حرفه ای در ایران، فارغ از تفاوت هایی که بین نگاه ها و گرایش های مختلف وجود دارد در موارد بسیاری درگیر مسایل شعاری و غلبه احساسات بر عقل و منطق شده است.

روزنامه ایران پنجشنبه 13 آذر در یادداشتی به قلم حسین مرعشی سخنگوی حزب کارگزاران، نوشت: سازندگی جای تأسف بسیار دارد که قواعد سیاست ورزی حرفه ای در ایران، فارغ از تفاوت هایی که بین نگاه ها و گرایش های مختلف وجود دارد در موارد بسیاری درگیر مسائل شعاری و غلبه احساسات بر عقل و منطق شده است.

گو اینکه سیاست ورزی و بالاتر از آن، کشورداری مترادف و همسنگ طرح شعار است.

این وضعیت را می توان به روشنی در ماجرای بخشی از واکنش های اخیر به ترور شهید محسن فخری زاده و خصوصاً طرح مصوب مجلسی ها مشاهده کرد؛ طرحی که در عنوان آن بحث کاهش تحریم ها مطرح شده اما با ابتدایی ترین محاسبات می توان ثابت کرد که نتیجه آن کاملاً عکس این خواهد بود.

ماجرا بسیار ساده است؛ امروز در منطقه خاورمیانه می توان گفت که بالانس قدرت اصلی در دوگانه ایران-اسراییل تبلور پیدا می کند.

حتی ایفای نقش قدرت های دیگری چون عربستان یا بازیگرانی مانند امارات متحده عربی نیز تا حد زیادی متأثر از این دوگانه است.

تقابل جمهوری اسلامی ایران و رژیم صهیونیستی تقابلی با ریشه های عمیق استراتژیک، عقیدتی و تاریخی است.

در این دوگانه ما دارای بازاری بسیار بزرگ و اقتصادی متوسط هستیم و رژیم صهیونیستی بازاری بسیار کوچک اما اقتصادی پیش رو دارد.

در صحنه بین الملل هم هر کدام از طرفین به یارگیری های خاص خود و ایجاد نقاط نفوذ و تأثیر مختص به خود مشغول هستند.

یارگیری رژیم صهیونیستی در میان کشورهای عرب در سال های اخیر و ورود به فاز جدید آن در ماه های گذشته تا حد زیادی ذیل همین دوگانه و در تلاش برای پیشی گرفتن در حوزه نفوذ نسبت به جمهوری اسلامی ایران قابل تفسیر است، آن هم در شرایطی که ما دچار وضعیت اقتصادی ناپایداری شده ایم که این وضعیت بر معادلات تقابل یاد شده تأثیر مستقیم خواهد داشت.

با این توصیف بسیار بدیهی است که ایران در کنار حفظ حمایت و نفوذ خود در محور مقاومت منطقه باید به فکر نفوذ و مقبولیت دیپلماتیک اش در ابعاد دیگر هم باشد تا بتواند به شکل مؤثرتری با رقیب و دشمن اصلی خود یعنی اسراییل تقابل نرم داشته باشد.

از این منظر هر گونه انزوا و تحدید روابطی برای ایران به مثابه یک امتیاز حیاتی برای رژیم صهیونیستی خواهد بود.

در ابعاد جهانی هم اوضاع ما قبل و بعد از برجام کاملاً روشن است.

ما از فضایی که دارای کمترین متحد بین المللی بودیم و ذیل شدیدترین تحریم های اجماعی شورای امنیت قرار داشتیم به فضایی رسیدیم که اروپا به عنوان مهم ترین همپیمان امریکا در چند مرحله پشت سر هم، در تقابل میان ایران و امریکا طرف ما را گرفت.

در این صحنه جدید امریکا یک انزوای تاریخی و بی نظیر را در شورای امنیت، آن هم در مقابل ایران تجربه کرد.

در صحنه بین المللی هم کاملاً روشن بود که مخالفان برجام رهبران کدام کشورها بودند و چه قصد و منظوری از مخالفت خود داشتند.

شاید گفته شود موقعیت شکل گرفته برای ایران در مقابل امریکا در ماه های گذشته هیچ ما به ازای اقتصادی برای جامعه نداشته.

حتی اگر قصد را بر صحت این ادعا نیز بگذاریم منطق به ما می گوید تا اینجای کار تمام هزینه های رسیدن به این مرحله و به دست آوردن این سطح از مقبولیت و وجاهت بین المللی را پرداخت کرده ایم.

در شرایطی که می توانیم به آورده های اقتصادی این موقعیت در ماه های پیش رو خوشبین باشیم، از دست دادن تنها برگ برنده ای که این موقعیت را برای ما ایجاد کرده یعنی برجام، چه منطقی خواهد داشت؟ برای تصمیمی که در مجلس گرفته شده می توان سه فرض در نظر گرفت.

فرض خوشبینانه این است که نمایندگان برای مواجهه با خواسته های احتمالی دولت بعدی امریکا برای بازگشت به برجام، در حال تدارک تدبیری هستند تا دست ایران هم برای شرط گذاری متقابل خالی نباشد.

اما مهلت های زمانی تصویب شده در این طرح چنین احتمالی را رد می کند چرا که همه این بازه های زمانی ناظر به تاریخ های قبل از آغاز به کار دولت بایدن هستند.

فرض دوم می تواند این باشد که عزیزان نماینده اساساً متوجه حساسیت های زمان و مکان و تأثیرات چنین اقداماتی روی منافع ایران نیستند و با محاسبه غلط نتایج و ثمرات این طرح، اقدام به تصویب آن کرده اند.

در نهایت فرض سوم و بدبینانه نیز می تواند این باشد که نمایندگان محترم و رقبای عزیز دولت فعلی علاقه دارند تا پیامی از ایران به خارج برسد که قبل از استقرار دولت بعدی، امکانی برای پیشرفت در مذاکره و گفت وگوهای برجامی وجود ندارد و قدرت تصمیم گیری در این خصوص در اختیار دولت فعلی نیست.

البته هر انسان وطن دوست و عاقلی تمایل ندارد که صحت این مورد بیش از یک فرضیه احتمالی باشد چرا که معنای آن معطل کردن زندگی 80 میلیون نفر و استمرار فشار اقتصادی بر آنها به مدت حداقل 10 ماه دیگر خواهد بود.

اما با هر فرضی تاریخ سال های اخیر نشان داده که معنای به هم زدن برجام در صحنه آرایی بین المللی برای ایران تنها انزوای خودخواسته و بیشتر خواهد بود؛ انزوایی که بهترین هدیه به سران رژیم صهیونیستی است تا پیشروی اقتصادی و سیاسی خود در منطقه ما را تشدید کنند و برای تخطئه سیاست های جمهوری اسلامی بهانه کافی را داشته باشند.

از یاد نبریم که حتی دوستان نزدیک ما مانند چین و روسیه در سال های 84 تا 92 چطور با تصویب 6 قطعنامه بسیار سنگین و تهدیدکننده علیه کشورمان با اروپا و امریکا همراهی کردند.

از عزیزان مجلس باید پرسید امروز چه تضمین تازه ای کشف کرده اند که بر اساس آن فکر می کنند با بر هم زدن برجام، یک بار دیگر به آن فضا بر نخواهیم گشت؟ ما امروز به جز قدرت های شرقی، اروپا را هم در تقابل سیاسی با امریکا در موافقت با خود می بینیم و علاوه بر این بخش مهمی از هیأت حاکمه امریکا هم معترف به اشتباه ترامپ در رفتار با ایران هستند.

چیزی که منابع جامعه ما را تأمین خواهد کرد، تبدیل کردن این موقعیت سیاسی به یک موقعیت اقتصادی در چارچوب همکاری ها و مراودات تازه است.

ما تا اینجا هزینه نزدیک کردن قدرت های جهان و خصوصاً اروپا را به خود داده ایم و حالا که می توانیم با درایت و عقلانیت وارد مرحله سوددهی آن برای کشور شویم، چرا باید مسیر را تغییر دهیم؟ به عبارت دقیق تر مجلس دو فرض کاملاً غلط را در اینجا در نظر گرفته؛ اول اینکه خروج از برجام باعث کاهش تحریم ها خواهد شد و دوم اینکه در فضای پس از فروپاشی برجام امکان بهبود اوضاع اقتصادی فراهم می شود.

باید گفت هر چقدر نه کل دنیا، بلکه همان دوستان ما در دولت قبل در مقابل فشارهای بین المللی و سیل قطعنامه های سازمان ملل با ایران همکاری کردند، فردای به هم خوردن برجام هم خواهند کرد و هر چقدر اقتصاد ما ذیل آن تحریم ها رشد کرد، پس از این هم ذیل تحریم رشد خواهد کرد و در نهایت در این بازی و چنین صحنه آرایی بدون شک خوشحال ترین افراد مقامات اسراییلی هستند که در خلأ حضور جدی ایران در عرصه های سیاسی و اقتصادی می توانند به یارگیری خود سرعت ببخشند.

کلید واژه ها: روزنامه ایران - ایران - احساسات - یادداشت - روزنامه - سیاست - درگیر - تفاوت - مختلف - گرایش - فارغ - حرفه - هایی - پنجشنبه - مسائل - مصوبه - حسین - چگاه