قدرت فرهنگی: ابزار روایت «داستان ایران»

این عقب گرد فرهنگی باعث شد مسئله فرهنگ در ذهنیت رهبران ایران بیش از آنکه عاملی برای قدرت افکنی و تاثیرگذاری دیده شود، عاملی برای نفوذ بیگانگان و تاثیرپذیری جامعه از ارزش های غربی جلوه کند.

- عصر ایران؛ دکتر جلیل بیات*- در قسمت قبلی این یادداشت بُعد اقتصادی برای قوی شدن ایران بررسی شد و اکنون به بُعد فرهنگی به عنوان یکی از ملزومات قوی شدن کشور اشاره می شود.

اگر ادعا کنیم فرهنگ به صورت بالقوه موثرترین ابزار ایران برای قوی شدن و تاثیرگذاری در دنیا است، اغراق نکرده ایم.

ایران نه مانند چین از اقتصادی بزرگ برخوردار است و نه همچون روسیه قدرت نظامی بالایی دارد، اما آنچه می تواند ایران را در پهنه منطقه و دنیا مطرح و قدرتمند جلوه دهد، فرهنگ آن است که متاسفانه از سوی مسئولان به آن توجه نمی شود.

انقلاب اسلامی ایران بیش از آنکه یک انقلاب سیاسی، نظامی یا اقتصادی باشد، یک انقلاب فرهنگی اجتماعی بود.

آنچه باعث پیروزی انقلاب شد موشک و سلاح نبود، بلکه آرمان ها و ارزش های اسلامی و انسانی مطرح شده از سوی امام راحل بود.

موضوعی که از همان ابتدا باعث همراهی بسیاری از مردم و روشنفکران جهان با انقلاب شد؛ چنانکه میشل فوکو از انقلاب ایران به عنوان روح یک جهان بی روح نام برد اما هر چه به لحاظ زمانی از انقلاب فاصله گرفتیم از اهمیت بُعد فرهنگی انقل�