پاهایت را بریدند دیگو، دست خدا را بگیر

هر کسی که یک بار روی سکوها، پای تلویزیون و پشت فنس ها برای فوتبال اشک ریخته، شب سختی خواهد داشت.

حالا وقت بایگانی کردن شماره 10 است.

- هر کسی که یک بار روی سکوها، پای تلویزیون و پشت فنس ها برای فوتبال اشک ریخته، شب سختی خواهد داشت.

حالا وقت بایگانی کردن شماره 10 است.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، برای فوتبالی ها 25 نوامبر، سیاه ترین روز تقویم است.

15 سال پیش در همین شب جرج بست، ستاره بزرگ فوتبال درگذشت و حالا جهان فوتبال در سوگ از دست دادن یکی از بزرگ ترین ستاره های تاریخ نشسته است؛ دیگو آرماندو مارادونا.

می خواهی عکس دیگو را برایت تتو کنم؟ می گویند اگر در بوینس آیرس هوس خالکوبی کردن به سرتان بزند، این اولین پیشنهادی است که در مغازه ها به شما می دهند.

او نه تنها در زادگاهش بلکه در هر جایی که عاشقان فوتبال، روزگار می گذارنند یک اسطوره بود؛ یک اسطوره ابدی، یک اسطوره با همه اوج ها و فرودهایش.

او نماد فوتبال نه، او خود خود فوتبال بود.

وقتی در 1986 آرژانتین را قهرمان کرد 26 ساله و در اوج فوتبالش بود.

در بازی با انگلیس، بازیکنان حریف را شبیه مانع های تمرینی دید.

او دست خدا را گرفت و به فوتبال هدیه داد.

درباره این بازی گفته بود با دو گلش، به شکل نمادین انتقام جنگ فالکلند را از انگلیسی ها گرفت.