گل ها همه آفتاب گردانند!

هشتم آبان ماه بود که مرگ پرونده عمر قیصر ادبیات معاصر را بست و نامش بر ستون تسلیت روزنامه ها حک شد.

- دانشجوی سال آخر رشته ریاضی محض بودم و مدت ها به این فکر می کردم که برای ادامه تحصیل دنبال علاقه شخصی ام بروم اما نمی دانستم از کجا و چطور باید شروع کنم.

اول باید بگویم که من به ادبیات و شعر فارسی بسیار علاقه مند بودم و هستم و ان شاء الله خواهم بود و به قول دبیر ادبیاتمان که همیشه به بچه های کلاس می گفت شما هر جا بروید و هر کاره ای بشوید هیچ وقت از حافظ، سعدی و مولانا جدا نمی شوید و مطمئنم که همگی شما در آینده دست به قلم خواهید بود و ایشان این نکته را از روی دستنوشته های بچه های کلاس و طبع شاعری آنها حدس می زد و می گفت و آن روزگار من تصمیم گرفته بودم که کنکور کارشناسی ارشد را در رشته ادبیات بدهم و با مشورت یکی از دوستان برنامه کلاس های زنده یاد قیصر امین پور را جستجو کرده و دقیقا یادم هست که دوشنبه روزی حوالی عصر و هنگامی که به بچه های کلاس ده دقیقه ای استراحت داده بود، وارد کلاس شدم تا نزدیک میزش جلو رفتم.

مثل بیشتر عکس هایی که از او به یادگار مانده نگاهش چیزی در دوردستها را از میان پنجره کلاس می کاوید و گویی در آنجا حضور نداشت هر چند که حضور فیزیکی اش همان جا پشت میز کلاس بود.