| چهارشنبه، 9 مهر 1399 ساعت 02:002020-09-29فرهنگي
به کارگاه «خیاطی سوزن طلایی» می رفتند ولی نه برای خیاطی، بلکه به خاطر ادبیات و آشنایی بیشتر با شعر و داستان.
تمام وسایل خیاطی هم بود که اگر طالبان خبر شوند دختران پشت چرخ خیاطی بنشینند و آقایان در اتاق دیگری باشند.
- برچسب ها: |
آخرین اخبار سرویس:
|
حال و روزِ زبان فارسی در افغانستان
حال و روزِ زبان فارسی در افغانستان
همه حقوق این سایت برای قطره محفوظ است. قطره مسئولیتی در قبال محتوای مطالب ندارد.
تمامی خدمات این سایت، حسب مورد دارای مجوزهای لازم از مراجع مربوطه می باشند و فعالیت های این سایت تابع قوانین و مقررات جمهوری اسلامی ایران است.