فرشته های نجات در دل شعله های بی رحم

وقتی شعله ای می بینم زبانم قاصر از واژه ها می شود و چشمهایم با بی صدایی فریاد حضورت را می خواند.

در دل خود ملتمسانه از تو می خواهم پرده ترس و دلهره را کنار زده به جان شعله های بی رحم بیایی تا مرا از برزخ شعله های آتش و وداع با زندگی نجات دهی؛ - خبرگزاری فارس- اردبیلسرویس اجتماعی؛ کبری عزیزی: امروز می خواهم از کسانی بگویم که سرنوشت های سوخته را با باران عشق به بهاری پر امید بدل می کنند.

آنها ناامیدی را از دل خاکسترهای بی رحم بیرون می کشند و امید را با نشان دادن آسمان آبی و فرار دودهای سیاه به ما تقدیم می کنند.

7 مهر، روز بزرگ مردانی است که فرشته های نجات هستند برای سوختن در آتش بی تدبیری ما.

شجاعانه می دوند و برای نشاندن لبخند بر لب های من و تو تلاش می کند.

زمانی که شعله های آتش صورت ما را با گرمای طاقت فرسا نوازش می کنند، تو شعله های خشم را با دست های مهربانت فروکش می کنی تا دوباره حیات، لبخندی به زیبایی چهره و قلب تو به ما بزند.

آتش نشانی شغلی پر استرس و بدون شک خطرناک و پر از ماجرا است؛ انسان هایی که بدون ترس با دیدن لحظه های دلخراش به دل حوادث می زنند و سرلوحه تمام کارهایشان نجات کسی است که منتظر اوست.

قطعا با دیدن شعله های آتش، تنها صدایی که آرامش بخش و امیدوارکننده است صدای خودروی فرشتگان نترس و پر از محبت خواهد بود.