درس کرامت از امام حسن مجتبی(ع)

پایگاه خبری جماران، کنیزی شاخه گلی را به حضرت مجتبی(ع) هدیه دادند.

حضرت او را در راه خدا آزاد کردند.

شخصی که ناظر این محبت کریمانه امام حسن مجتبی(ع) بود، پرسید: مگر می شود کسی به شما شاخه گلی بدهد و شما او را آزاد کنید؟ حضرت امام حسن(ع) در پاسخ این آیه مهم قرآن را تلاوت فرمودند: وَ إِذا حُیِّیتُمْ بِتَحِیَّهٍ فَحَیُّوا بِأَحْسَنَ مِنْها (نساء/86) هر وقت کسی به شما خوبی کرد، با بهترین شکل ممکن و بالاتر از آن جوابش را بدهید.

مرحوم کلینی در کافی نقل می کند؛ امام صادق(ع) نقل می فرمایند: در یکی از این سفرها حضرت امام حسن(ع) پیاده مشرف به بیت الله الحرام می شدند، پای حضرت آسیب دیده و متورم شد.

فردی که شاهد این منظره بود عرضه داشت: خواهش می کنم سوار شوید.

امام (ع) فرمودند: من سوار نمی شوم.

اگر می خواهی به من خدمتی کنی، به این منزلی که می رسیم یک کسی هست که یک روغنی دارد.

برای ورم پای ما خوب است.

این روغن را از این خریداری کن و بیا من پایم را درمان کنم.

و حضرت مجتبی(ع) به آن فرد سفارش کردند که با او سر قیمت چانه نزن و هرچه قیمت گفت، بده.

به آن منزل رسیدند و آن شخص مشخصاتی که حضرت فرموده بود را پیدا کرد.

به آن مرد مراجعه کرد و گفت: شما یک چنین روغنی برای ورم پا دارید؟ گفت: بله.