آیینه ای برای صداها

 از دوران ابتدایی که نشریه دیواری درست می کردم، مربی پرورشی مدرسه می گفت بر پیشانی تو نوشته شده که روزنامه نگار خواهی شد و این سرنوشت از سال 77 بر سر من آوار شد! حالا من یک خبرنگار شهرستانی هستم.

- ایسنا/اصفهان  از دوران ابتدایی که نشریه دیواری درست می کردم، مربی پرورشی مدرسه می گفت بر پیشانی تو نوشته شده که روزنامه نگار خواهی شد و این سرنوشت از سال 77 بر سر من آوار شد! حالا من یک خبرنگار شهرستانی هستم.

سال 75 بود که یکی از دوستان، مقاله ام را به نام خودش در ایران جوان چاپ کرد.

این بهانه ای شد تا برای گرفتن حق خودم روانه روزنامه فروشی شوم.

روزنامه فروش هم فقط نشانی توزیع کننده را بلد بود، بنابراین به سراغ توزیع کننده رفتم و از آنجا آدرس نمایندگی ایرنا را گرفتم که آن روزها روزنامه ایران را منتشر می کرد.

ساختمان ایرنای کاشان در دورترین نقطه شهر بود؛ جایی که حتی تاکسی هم نداشت و باید مسافت زیادی را در مسیر تریلرها و ماشین های سنگین پیاده طی می کردم تا به آن برسم.

در آن روز گرم تابستانی وارد ایرنا شدم و بعد از سلام، بدون مقدمه خاصی به سرقت مقاله اعتراض کردم.

محمود شریف همدانی، رییس ایرنا بود.

با لبخندی که هیچ وقت یادم نمی رود، پرسید: این متن را خودت نوشتی؟ گفتم: خودم نوشتم.