تراژدی تئاتراوضاع تئاتر در ایران خصوصا در شهرستان ها قبل از کرونا هم چنگی به دل نمی زد؛ نه سهم آنچنانی در سفره فرهنگی مردم داشت و از تماشاگر آنچنانی خبری بود و نه از اسپانسر و کسب درآمد و نه حتی یک بلک باکس نقلی. - حدود دو سال است که تمام فعالیت ها متاثر از کرونا است و تئاتر یکی از فعالیت هایی بود که شامل بیشترین محدودیت ها شد، هربار که موجی از کرونا رسید تئاتر را با خود به دوردست ها برد. حالا چند هفته ای می شود که تئاترها بصورت نصفه نیمه به صحنه برگشته اند تا یادمان بیندازند که در سبدهای خریدمان جای کالایی برای تغذیه روحمان خالی است، کالایی فرهنگی که کسانی آنرا در سخت ترین شرایط تولید و عرضه می کنند. پریسا بهزادی 16 آذر 1400 / 14:48 1. فعالیت های تئاتری در شهرستان ها بیشتر معطوف به عشق و علاقه است تا درآمد و نگاه اقتصادی و یا شاید بعنوان پلی برای رسیدن به اجراهای پایتخت یا کشورهای دیگر. 2. اجرای نمایش های پر بازیگر سخت است و بویژه در دوره کرونایی بخاطر فضاهای کوچیک که برای تمرین و اجرا وجود دارد 3. سخت تر هم شده است. 4. جمع کردن یک گروه تئاتر در دوران کرونا کار بسیار سختی است؛ بسیاری از گروه های تئاتر در این مدت خود را برای اجرا آماده می کردند ولی چند روز مانده به اجرای نهایی با تغییر رنگبندی شهرها و تعطیلی سالن های نمایش وقت و هزینه ای که برای تمر برچسب ها: |
آخرین اخبار سرویس: |