شاعری که همه دوستش داشتند

هرمز علیپور «هوشنگ چالنگی» را شاعری که همه دوستش داشتند توصیف می کند و می گوید که او بیشتر به نوعی زیبایی شناسی متافیزیکی و روحانیت شعر اعتقاد داشت.

- هرمز علیپور هوشنگ چالنگی را شاعری که همه دوستش داشتند توصیف می کند و می گوید که او بیشتر به نوعی زیبایی شناسی متافیزیکی و روحانیت شعر اعتقاد داشت.

این شاعر در گفت وگو با ایسنا درباره هوشنگ چالنگی، شاعری که به تازگی و در سن 80سالگی از دنیا رفت ، بیان می کند: او شاعری آرام و بی هیاهو بود؛ شغلش معلمی و شاعری بود که همه او را دوست می داشتند.

او با بیان این که هوشنگ چالنگی شاعری بود که در 27سالگی شعرش در اوج بود، می افزاید: شعرهای او که در مجلاتی مثل خوشه و دو دفتر شعرش منتشر شده اند، جزء شعرهای کم نظیر و بعضا حتی بی نظیر شعر معاصر هستند.

علیپور سپس به وقفه چندساله فعالیت شعری چالنگی اشاره و اظهار می کند: این وقفه، به قول خودش بنا به دلایل شخصی اش بود اما با این حال شاعری تاثیرگذار بود.

اگرچه کارش از نظر کمیت، چندان نیست اما جوهره شعرش چندان روح دارد که موثر واقع شود و برای همین در نسل خودش هم شاعر ماندگاری شد.

این شاعر البته پیش تر (در پاییز سال 98) در گفت وگویی به ایسنا گفته بود که وقتی با محمد حقوقی حرف می زدم واقعا هیچ کدام از بچه های شعر دیگر را قبول نداشت.