خاطراتی که در فضای کوچک مدارس رنگ می بازند/ ساختار مدرسه های سابق را حفظ کنیم

طی سال های گذشته مدارس غیرانتفاعی در سطح شهرها بسیار گسترش یافته و یکی از مهم ترین موضوعات در این باره مکان های نامناسب و کوچکی است که برای برخی از این مدارس در نظر گرفته می شود و این مکان ها به هیچ وجه با فضای مدارسی که در ذهن مان داریم همخوانی ندارد.

خاطرات دوران مدرسه از جمله خاطراتی است که هیچ وقت از ذهن هیچ کسی حذف نمی شود و به راحتی می توانیم لذت و شور و شوق موجود در خانه دوم خود را به یاد آوریم.

زنگ های تفریحی که بین کلاس های درسی داشتیم و همه دانش آموزان مدرسه پس از اتمام درس برای حضور در آن لحظه شماری می کردند.

حیاط بسیار بزرگی که مدارس داشتند، لذت لحظات زنگ تفریح را چند برابر می کرد.

این 10 دقیقه های زنگ تفریح چنان دانش آموزان را پر انرژی و شاداب می کرد که بعد از پایان آن با روحیه و علاقه غیرقابل وصف در کلاس های درس حاضر می شدند.

رقم خوردن این خاطرات خوش به لحاظ وجود حیاط بزرگی بود که در آن می توانستیم چند نوع بازی و چند نوع فعالیت ورزشی انجام دهیم.

  مدارس بزرگ با حیاط بزرگ برای تک تک نسل ما خاطرات بزرگ و فراموش نشدنی را رقم زد، اما اکنون با ظهور مدارس غیرانتفاعی، روز به روز از متراژ مدارس آن زمان فاصله می گیریم و دیگر خبری از فضای بزرگ مدرسه با کلاس و سالن ها و حیاط های بزرگ نیست.