وقتی زنده رود، زنده بود...

تحقیقاتی که به همت دو تن از اساتید گروه باستان شناسی دانشگاه هنر اصفهان در مناطقی از بالا و پایین دست زاینده رود انجام شده، حاوی اطلاعات ارزشمندی از وضعیت این رودخانه، - تالاب گاوخونی و فرهنگ مردمان ساکن این خطه، در دوران پیش از تاریخ است.

بابک رفیعی علوی، عضو هیأت علمی گروه باستان شناسی دانشگاه هنر اصفهان، حاصل پژوهش های میدانی و کاوش های باستان شناسانه ای را که از سال 1398 همراه با علی شجاعی اصفهانی، دیگر استاد این دانشگاه در مناطق شرق اصفهان انجام داده، اخیراً در کنفرانس ایکانه به سمع مخاطبان بین المللی حوزه باستان شناسی رساند.

گفت وگوی ایسنا با این باستان شناس، با هدف بهره مندی عموم مخاطبان از جزییات و نتایج این پژوهش انجام شده و مشروح آن، در ادامه آمده است.

از هدف اصلی شکل گیری این تحقیق بگویید.

یافتن پاسخ برای پرسش هایی ازاین دست که زاینده رود در طول مسیر خود باعث خلق چه فرهنگ هایی شده، چه تأثیری روی شکل گیری این فرهنگ ها داشته و این فرهنگ ها چه تأثیری بر طبیعت پیرامون خود داشته است، باعث شد این تحقیقات از سال 1398 توسط گروهی که در رأس آن بنده و دکتر علی شجاعی اصفهانی قرار داشتیم در دانشگاه هنر اصفهان آغاز شود.

از دید شما ویژگی اصلی زاینده رود چیست؟ زاینده رود از معدود رودخانه های دائمی مرکز فلات ایران است که دو اقلی�