لزوم حضور نخبگان و گردش نخبگی در مدیریت شهری

استفاده از ظرفیت های فکری نخبگان در دنیا محدود به ابداعات و اختراعات در حوزه های مختلف علمی نمی شود بلکه در بحث حکومت داری و اداره کشور نیز،از این ظرفیت تا رسیدن به بالاترین کیفیت در حکمرانی استفاده می شود.

ظرفیت های این عرصه تا جایی گسترده و قابل اعتنا است که اهالی علم و دانایی تنها به حضور نخبگان اکتفا نکرده و مبحثی به نام گردش نخبگان را نیز مطرح ساخته اند.

با نزدیک شدن به زمان انتخابات 28 خرداد 1400 برخی مفاهیم و کلیدواژه های جامعه شناختی و سیاسی نیز در گفتگوهای روزمره میان شهروندان و همین طور اندیشمندان و صاحب نظران پررنگ تر می شود.

اصطلاحاتی چون مشارکت عمومی، دموکراسی، حکمرانی خوب، شفافیت، و همین طور گردش نخبگان.

نظریه های فراوانی در خصوص حضور نخبگان در اداره حکومت(حکمرانی) مطرح شده است.

شاید مهمترین نظریه حضور نخبگان در قدرت ، نظریه گردش نخبگان باشد.

این نظریه که توسط جامعه شناس و فیلسوف ایتالیایی ویلفردو پارتو ارائه شده نشان می دهد چگونه نخبگان می توانند در گردشی حساب شده ، به حاکمیت تعادل بخشند و اداره جامعه را به دست گیرند.

با این مقدمه پرسشی که مطرح می شود این است که گردش نخبگان در کشور ما بر اساس چه مکانیسم هایی صورت می گیرد؟ آیا شایستگی و نخبگی عامل این گردش است؟! در جمهوری اسلامی ایران سازوکارهای مختلفی برای �