رو به روی آفتاب بنشین

‎گاه در تاریکی، روزنه نوری هست که هم امید را زنده می کند و هم باعث می شود سیاهی به چشم بیاید.

اگر نوری نباشد، تاریکی هم دیده نمی شود.

تیرگی و روشنی همیشه وقتی در کنار هم قرار می گیرند گویی مسیری را پیش روی زندگی می گذارند.

- حالا چند ماهی است که انگار تاریکی و سیاهی در زندگی هایمان بیشتر شده اما حتی در تاریک ترین نقطه هم می توان روزنه امید را جست.

من، اینجا، در نقطه نقطه یک بیمارستان به دنبال همان روزنه ام.

به سان مریض بدحالی که در جستجوی اوست، پزشکی که شاید در دستانش نوری دارد، همان عکاسی که، تنها به دنبال نور است.

‎تهران - بیمارستان امام - زمستان 1399