تلاش برای تبدیل «تئاتر شهر» به «گلخانه»؛ تکراری اما قابل دیدن برای ما!

در گلخانه همه فصل ها بهار است و موسم رشد و رویش گیاهان و گل های زیبا.

گلستانی از گل ها که اگر در گلخانه نباشند، زیبایی شان به سرعت به زوال می گراید، - البته منظورمان این نیست که دیگر موضوعات بی اهمیت هستند و واکنش نشان دادن به آن ها را نشانه ای ناخوب توصیف کنیم، اما با کمی خلوت کردن با خودمان می توانیم به این نتیجه برسیم که کمتر پیش آمده درباره برخی موضوعات پرتکرار و مهم واکنش نشان داده باشیم، که اگر این گونه بود، روز به روز بر ابعاد امثال زباله گردی افزوده نمی شد و کار به جایی نمی رسید که بشنویم مافیایی بزرگ در پشت این کسب و کار (!) شکل گرفته که به زباله گرد ها مجوز فعالیت در سطح شهر می فروشد و به این روش، خیل بزرگی از کودکان، نوجوانان و حتی بزرگسالان را به استثمار گرفته است.

درست مثل واکنش مان به پدیده کارتن خوابی که بخش عمده ایشان را معتادان متجاهر تشکیل می دهند که برای یافتن شان می شود به هر مخروبه ای سر زد، زیر پل ها را نگاه کرد، شب ها پشت بوته های شمشاد در بسیاری از معابر را دید و حتی سراغ نیمکت های پارک هایی رفت که نگهبان ندارند و محل تردد پلیس هم نیست.

افرادی که بسیاری شان را بی انجام همه این کار ها هم می توان دید، به شرطی که بخواهیم ببینیمشان! کاری که اغلب مایل به انجامش نیستیم، همان گونه که مایل به دیدن خیلی زشتی های دیگر