خطرناک ترین حیواناتی که در ایران زندگی می کنند (+عکس)

- در این مطب به معرفی 4 حیوان خطرناک و قدرتمندی می پردازیم که کم و بیش در ایران زندگی می کنند.

اما پیش از آن، بد نیست بدانید نه تنها حیوانات این فهرست، بلکه حتّی سایر حیوانات درنده و خطرناک دیگر نیز خطر جدی برای انسان ها تلقی نمی شوند، در واقع به جز حشرات، تعداد جانورانی که برای انسان ها تهدید به شمار می روند، بسیار محدود هستند، پیش از این درباره خطرناک ترین حیوانات صحبت کرده بودیم.

امّا باید تاکید کنیم، خطری که انسان های برای دیگر جانوران می توانند داشته باشند، قابل قیاس با تهدید جان انسان توسط حیوانات، نیست.

خرس سیاه آسیایی خرس سیاه آسیایی که در ایران با نام خرس سیاه بلوچی شناخته می شود، پس از پانداها کمیاب ترین گونه خرس در جهان محسوب می شوند.

خرس های سیاه آسیایی حدود 25 سال عمر می کنند، حدود 40 تا 200 کیلوگرم وزن دارند و تا 40 کیلومتر بر ساعت می توانند سرعت داشته باشند.

خرس سیاه آسیایی یکی از تنومندترین پستانداران جهان است که در نواحی جنوب شرقی ایران، مثل جنوب سیستان و بلوچستان، کوهستان های مهرستان، جیرفت کرمان، رودان هرمزگان پیدا می شوند.

در کنار خرس سیاه، خرس قهوه ای دومین گونه خرسی است که در ایران پیدا می شود.

البته که حضور خرس قهوه ای حتی از خرس های سیاه هم کمرنگ تر است و تعداد کمی از آن ها در منطقه حفاظت شده سرخ آباد استان زنجان زندگی می کنند.

اما سوال جالبی که مطرح می شود این است که کدام یک از این دو گونه خرس ایرانی قدرتمندتر و خطرناک تر هستند؟ برای پاسخ ابتدا به سراغ ویژگی های فیزیکی این دو جانور می رویم.

خرس سیاه نسبت به خرس قهوه ای، جثه کوچک تری دارد، عضلات و پنجه‏ های خرس های قهوه ای قوی تر و بزرگ تر است و حتی سرعت خرس های قهوه ای بیشتر است.

اما آیا این تعاریف جهت برتری خرس قهوه ای به سیاه کافی است؟ قطعا خیر.

از آنجایی که خرس های قهوه ای در محیط های بازتری زندگی می کنند، بدن آن ها طوری تکامل یافته است که در شکار و تعقیب طعمه خود، موفق تر عمل می کنند.

در مقابل پنجه های خمیده خرس سیاه این قابلیت را بهشان می دهد که از درخت ها بالا بروند و به طور ناگهانی به طعمه خود حمله ور شوند که این ویژگی برای سایر حیوانات کوچک تر، یک تهدید جدی می تواند به شمار برود.

در کل هر دو گونه از تنومند ترین پستاندارهای جهان محسوب می شوند که در ایران حضور تقریبا کم رنگی دارند.

در آخر بد نیست بدانید خرس قهوه ای و مشکی صرفا از رنگ قابل تشخیص نخواهند بود؛ زیرا هر دو گونه طیف مختلفی از رنگ ها را دربرمی گیرند.

همچنین یکی از تفاوت های خرس سیاه آسیایی با خرس سیاه آمریکایی، هلال سفید رنگی است که روی سینه گونه آسیایی دیده می شود (در خرس های آمریکایی این طرح معمولا وجود ندارد).

یوزپلنگ ایرانی درست است که چیتای آسیایی یا همان یوزپلنگ ایرانی در خطر انقراض قرار دارد و وضعیت خوبی ندارد، اما فراموش نکنید که ماهیت یوزپلنگ، یک شکارچی قابل و حیوانی درنده است.

آناتومی منحصر به فرد، یوزها را به یکی سریع ترین جانوران جهان تبدیل کرده است.

یوزپلنگ ها می توانند مسافت های کوتاه را با سرعتی بالغ بر 112 کیلومتر بر ساعت طی کنند و در شکار طعمه خود بی رقیب باشند.

البته چه یوز ایرانی و چه سایر یوزپلنگ ها، خطری برای انسان ها ندارند.

در یوزپلنگ، چندین ویژگی بسیار خاص و منحصر به فرد دیده می شود که در سایر گربه سانان وجود ندارد؛ یکی از آن ها، انقباض سریع ماهیچه های یوزپلنگ است که سبب می شود حتی در بالاترین سرعت ها نیز بتواند عکس العمل های سریع و کنترل تعادل بالایی از خود نشان دهد.

گفته می شود، این ویژگی در یوزها حدود 20 درصد بیش تر از سایر حیوانات پرسرعتی مانند اسب ها است.

احتمالا می دانید که یوزپلنگ ها می توانند علاوه بر شنا کردن، از درخت ها هم بالا بروند، اما از کاربرد این توانایی در یوزپلنگ ها خبر دارید؟ اینجاست که باید به یکی دیگر از صفات خاص یوزپلنگ ها اشاره کرد و آن، تمایل شکارِ طعمه در روشنایی است.

برخلاف شیرها، یوزها تمایلی به شکار در تارکی شب ندارند و در عوض هنگام طلوع خورشید، چیتاها از درخت ها بالا می روند تا موقعیت طعمه خود را پیدا کنند.

در ادامه که به ویژگی سوم ختم می شود، چیتاها پس از یافتن موقعیت طعمه، بازهم برخلاف گربه سانان به طور ناگهانی به غذای خود حمله ‎ور نمی شوند.

در واقع یوزپلنگ ها تا 70 الی 100 متری طعمه نزدیک شده، سپس به سمت آن یورش می برند.

از این جهت ممکن است جدال یک یوزپلنگ با یک طعمه ساعت ها طول بکشد.

تمساح پوزه کوتاه تمساح پوزه کوتاه، گاندو یا تمساح لجن زار (Marsh crocodile)، بزرگ ترین خزنده ایران است که اهالی سیستان و بلوچستان شناخت خوبی از آن دارند.

این گونه رو به انقراض که در هند، بنگلادش، سریلانکا، نپال و پاکستان نیز دیده می شود، با طول 4.

5 متر و وزن 450 کیلوگرمی از گونه تمساح های متوسط رو به بزرگ محسوب می شود.

گاندوها هم در آب های شیرین مثل رودها و هم در آب های شوری مانند مرداب ها می توانند زندگی کنند.

یکی از ویژگی های منحصر به فرد گاندوها این است، هر جانوری که کوچک تر از خودشان باشد را ممکن است شکار کرده و بخورند.

این مورد حتی درباره سایر تمساح های کوچک تر و انسان ها نیز می تواند صدق کند.

جهت آشنایی بیشتر با گاندو، تمساح ایرانی می توانید روی عبارت لینک شده کلیک کنید.

با وجود اینکه گاندو را حیوانی خجالتی می شناسند و ساکنین چابهار آن را نشانه برکت می دانند، گزاراش های متعددی از حمله گاندوها به انسان ها گزارش شده است.

از دلخراش ترین حوادث تمساح های ایرانی به این دو مورد می توان اشاره داشت.

در تیر ماه سال 1395 بود که خبری شوکه کننده از کشته شدن یک کودک 10 ساله در شهرستان سرباز توسط یک گاندو درز پیدا کرد.

علیرضا بزرگ زاده نام کودک بلوچی بود که به دلیل نزدیکی بیش از حد به تالاب آزاتی، طعمه یک تمساح می شود و تمساح، علی را با خود به زیر آب می برد.

در یک مورد دیگر که سال گذشته خبرساز شد، روایت حمله ور شدن یک گاندو در همان حوالی شهرستان سرباز، به دختری حدودا 10 ساله بود که حوا رییسی نام داشت.

حوا جهت شستن رخت و لباس به حاشیه رودخانه می رود، اما به طور ناگهانی با گاندویی مواجه می شود که سعی در خوردن آن داشت.

خوشبختانه از آنجایی که گاندو حوا را از کتف گرفته بود (نه گردن) و خانواده او در نجاتش سریع عمل کردند، این کودک معصوم زنده ماند.

اما شوربختانه حوا رییسی طی این حادثه دست راست خود را از ناحیه کتف از دست داد.

مار تنها جانوران درشت اندام نیستند که در این لیست جای می گیرند.

در ایران بیش از 70 گونه مار زندگی می کند که حدود یک چهارم آن ها سمی مهلک و کشنده دارند.

شناخته شده ترین مارهای سمی ایران شامل افعی زنجانی، مار جعفری، افعی قفقازی، گزره مار و مار شاخ دار می شود که در این میان گرزه مار، پراکنده ترین گونه مارهای سمی در این شناخته می شود و مار جعفری یا همان افعی فلس اره ای (saw-scaled viper) خطرناک ترین آن ها.

افعی فلس اره ای را یک استثنا در دنیای مارها می توان محسوب کرد.

چرا که اکثر مارها، حتی کشنده ترین آن ها، خطری برای انسان ایجاد نمی کنند؛ مگر در شرایطی خاص، مانند آزار دادنشان.

اما مار جعفری از الگوی متفاوت تری پیروی می کند و رفتار بسیار پرخاش گرانه ای از خود نشان می دهد.

در جهان، چهار گونه مار سمی وجود دارد که بیشترین عامل حمله و گزیدگی به انسان را ثبت کرده اند و مار جعفری، یکی از آن ها است.

به نقل از نشنال جئوگرافیک، مار جعفری تنها طعمه را نمی کشد، بلکه نابود می کند.

چرا که در صورت ورود سم، این جانور به بدن جانداران دیگر مسبب نابودی غشای رگ های خونی می شود و به دنبال آن، لختگی خون به بیشترین مقدار خود می رسد و از محل گزیدگی، خونریزی شدیدی راه می افتاد.

یک مار جعفری بالغ حداقل 12 میلی گرم و حداکثر 72 میلی گرم (بیشترین آمار ثبت شده)، می تواند سم تولید کند که تنها 5 میلی گرم آن برای از پا انداختن یک انسان کافی است.

یکی از شایع ترین فوبیاهای جهان هرپتو فوبیا یا ترس از خزندگان نام دارد که در میان ترس از مار یا فوبیای مار (ophidiophobia) شناخته شده تر از سایرین است.

به هر حال تعداد مستندهایی که از زهر و کشندگی مارها وجود دارد، کم نیستند و از آنجایی هم که تنوع و تعداد مارها در ایران نسبتا زیاد است (حدود 20 گونه مار سمی)، بد نیست تا تشخیص مارهای سمی را از غیر سمی بدانیم.

این روش دقت 100 درصدی ندارد، اما عموما می تواند در تشخیص مارهای سمی از غیر سمی به ما کمک کند.

نخستین تفاوت مارهای سمی و غیر سمی در مردمک چشم هایشان پنهان است.

مردمک مارهای سمی مانند، مار جعفری به صورت عمودی بوده و مارهای غیر سمی گرد است.

سر مارهای غیر سمی هم راستا بدنشان است و فرم خیلی متفاوتی ندارد و حد فاصل گردن و سر قابل تشخیص نیست.

اما مارهای سمی سرهایی مثلثی و ناهمگونی دارند، به طوری که پوزه آن ها همانند راس مثلث باریک است و شکلی شبیه به یک پیک گیتار دارد.

همچنین یکی از بهترین راه های تشخیص این دو، نگاه به نوک پوزه ها است.

نوک پوزه مارهای سمی تیز و کمی مایل به آسمان است، اما نوک پوزه مارهای غیر سمی، گرد است.

روش های بیشتری هم برای تمایز دادن مارهای سمی و غیرسمی هست و همچنین استتثناهایی هم وجود دارند که این موارد را نقض می کند.

کلید واژه ها: خطرناک ترین حیوانات - حیوانات - حیوان - خطرناک - در ایران - انسان ها - خطرناک ترین - انسان - آسیایی - سیاه - ایران - جانوران - حدود - زندگی - تهدید - دیگر - کیلومتر - کیلوگرم - معرفی - کمیاب - بلوچی - سایر - توسط - گونه - قیاس - ساعت - جهان - سرعت - قابل