خداوند چگونه از بنی آدم در «عالم ذر» پیمان گرفت؟ +صوت

خداوند چگونه از بنی آدم در «عالم ذر» پیمان گرفت؟ +صوت به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، - زراره گوید: مردی از امام باقر (ع) درباره این کلام خدای عزّوجلّ: وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّکَ مِن بَنِی آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَ أَشْهَدَهُمْ عَلَی أَنفُسِهِمْ أَلَسْتَ بِرَبِّکُمْ قَالُواْ بَلَی ؛ سؤال کرد.

پس درحالی که پدرش می شنید گفت: پدرم این حدیث را به من گفت که خدای عزّوجلّ مشتی از خاکی که آدم از آن آفریده شد را برداشت.

سپس آب شیرین و زلال را بر آن ریخت و به مدّت چهل بامداد آن را رها کرد بعد آب شور و بد مزه را بر آن ریخت و آن را به مدّت چهل بامداد رها کرد، هنگامی که گِل رسیده شد، آن را گرفت و به شدّت آن را مالید؛ پس مانند ذرّه (مورچه) از چپ و راست بیرون آمدند و به همه آنان دستور داد که در آتش بیفتند.

اصحاب یمین وارد شدند و برای آنان به خنکی و امنیّت تبدیل شد و اصحاب شمال از ورود به آن خودداری کردند.

بیشتر بخوانید بهانه های مشرکان از کجا سرچشمه می گیرد؟ +صوت" چگونگی پیمان گرفتن خدا از بنی آدم در این آیه بیان نشده است، ولی مفسّران اقوال متعدّدی بیان کرده اند که مشهورترین آن ها دو قول است: الف:طبق روایات، پس از خلقت حضرت آدم، همه فرزندان او تا پایان دنیا به صورت ذرّات ریز و پراکنده، همچون مورچگان از پشت او بیرون آمده، مورد خطاب و سؤال الهی قرار گرفتند و به قدرت الهی به ربوبیّت خدا اعتراف کردند.

سپس همه به صلب و گل آدم برگشتند تا به تدریج و به طور طبیعی به این جهان بیایند.

این عالم را عالم ذرّ و آن پیمان را پیمان ألَست می گویند.

امام صادق (ع) فرمودند:بعضی از ذریّه ی آدم در عالم ذرّ به زبان اقرار کردند، ولی ایمان قلبی نداشتند از پیامبر (ص) نقل شده که این اقرار، روز عرفه انجام شده است.

ب:مراد از عالم ذرّ، همان پیمان فطرت و تکوین می باشد.

یعنی هنگام خروج فرزندان آدم از صلب پدران به رحم مادران که ذرّاتی بیش نیستند، خداوند فطرت توحیدی و حقّ جویی را در سرشت آن ها می نهد و این سرّ الهی به صورت یک حسّ درونی در نهاد وفطرت همه، به ودیعت نهاده می شود.

همچنین در عقل و خردشان، خداباوری به صورت یک حقیقت خود آگاه نقش می بندد؛ و لذا فطرت و خرد بشری، بر ربوبیّت خداوند گواهی می دهد.

در برخی روایات، فطرت، اثر عالم ذرّ است نه خود آن، ثبت المعرفه فی قلوبهم و نسوا الموقف ، بنابراین، انسان ها در زمان و موقفی اقرار کرده، ولی آن را فراموش کرده اند، و اثر آن اقرار همان فطرتی است که به سوی او گرایش دارد.

به هرحال آیه ی، مورد گفتگوی متکلّمان، محدّثان و مفسّران است، لذا ما علم آن را به اهلش که همان راسخان در علم هستند، واگذار می کنیم.

پیام های 172 سوره اعراف 1-تمام انسان ها، فرزندان حضرت آدم (ع) هستند و خداوند از آن ها بر ربوبیّت خود اقرار گرفته است.

وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّکَ مِنْ بَنِی آدَمَ .

أَ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ 2-خداوند، توحید را در فطرت و سرشت انسان ها قرار داده است.

أَشْهَدَهُمْ عَلی أَنْفُسِهِمْ أَ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ هر انسانی به گونه ای ربوبیّت و وحدانیّت خداوند را دریافته و بر آن گواه است.

3-خداوند، پس از آفرینش انسان، ربوبیّت خود را بر او آشکار کرد تا به هنگام لزوم گواهی دهد.

أَ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ 4-میثاق فطرت و خداجویی، برای اتمام حجّت است.

أَنْ تَقُولُوا یَوْمَ الْقِیامَهِ 5-در روز قیامت، ادّعای غفلت از ربوبیّت خداوند، پذیرفته نیست.

إِنّا کُنّا عَنْ هذا غافِلِینَ عذر جهل و غفلت، نزد خداوند پذیرفته نیست.

انتهای پیام/
کلید واژه ها: باشگاه خبرنگاران - خبرنگار - خداوند - پیمان - قرآن و عترت - خبرنگاران - امام باقر - قرآن کریم - قرآن - آب شیرین - باشگاه - فرهنگی - آب شور - شیرین - بیرون - گزارش - دستور - زراره - گروه - خاکی - کلام - حوزه - حدیث - امام