مرگی نبود که به تب راضی باشیم!

بهمن ماه سال گذشته (1398) بود که زمزمه های کرونا در کشور بالا گرفت.

آن روزها که از کرونا در چین می گفتیم و کلیپ های چینی هایی را می دیدیم که ناگهان بر زمین می افتادند و توی دل مان می گفتیم حق تان است، - ایسنا/خوزستان بهمن ماه سال گذشته (1398) بود که زمزمه های کرونا در کشور بالا گرفت.

آن روزها که از کرونا در چین می گفتیم و کلیپ های چینی هایی را می دیدیم که ناگهان بر زمین می افتادند و توی دل مان می گفتیم "حق تان است، وقتی سوپ خفاش می خورید، بهتر از این نمی شود!" وزیر بهداشت توییت می کرد: خدا را شکر تا این ساعت هیچ مورد مثبتی از کرونا در کشور شناسایی نشده و اطمینان داشته باشید هر مورد مثبت را بلافاصله اطلاع رسانی خواهم کرد.

آن روزها، واژه کرونا مترادف چین بود؛ مترو شلوغ بود و هنوز همدیگر را در آغوش می کشیدیم و بر گونه های هم، بوسه می زدیم.

زندگی عادی جریان داشت؛ کسی هم تب نمی کرد و اگر می کرد، همان نسخه قدیمی لیموشیرین و شلغم را برای خودش می پیچید.

مرگی نبود که به تب راضی باشیم! چین در 9 روز بیمارستان می ساخت برای کرونایی ها و ما هم کلیپ هایش را می دیدیم.

دانشجوهای ایرانی را به کشور آوردیم و آن ها را قرنطینه کردیم و خوشحال بودیم که همه سالم اند.