روح الله اکرمی تأملی بر شرایط فقهی و حقوقی ثبوت قصاص در اسقاط جنین

قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 در کتاب قصاص، جنایت بر جنین را در صورت وجود شرایطی مانند وجود سوءنیت در مرتکب، حدوث یا بقای نتیجه جنایت پس از تولد جنین و احراز قابلیت زیست در او مستوجب قصاص دانسته است.

- چکیده: قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 در کتاب قصاص، جنایت بر جنین را در صورت وجود شرایطی مانند وجود سوءنیت در مرتکب، حدوث یا بقای نتیجه جنایت پس از تولد جنین و احراز قابلیت زیست در او مستوجب قصاص دانسته است، دیدگاهی که مبتنی بر فتوای برخی از فقهای متأخر است.

در نوشتار حاضر با رویکردی تحلیلی انتقادی حکم قانونگذار را مورد بررسی قرار داده و بیان گردیده که صرفنظر از چرایی اتخاذ چنین موضعی از سوی مقنن، مفاد قانون با ابهامات و اشکالات مبنایی متعددی همراه می باشد.

از مهم ترین این ایرادات ضرورت اشتراط امکان تداوم زندگی در جنین جهت ثبوت قصاص است، که با رویکرد فقهی مغایرت آشکار داشته و نیازمند اصلاح میباشد.

واژه های کلیدی: قانون مجازات اسلامی، فقه اسلامی، جنایت عمدی، اسقاط جنین، قصاص ناظر بر اسقاط جنین نویسنده: روح الله اکرمی: دکترای حقوق جزا و جرم شناسی، استادیار دانشکده حقوق، دانشگاه قم، قم، ایران فصلنامه حقوق پزشکی - سال نهم، شماره 33، تابستان 1394.